zoo slechts een enkel woord uit uw mond, een enkele blik uit uw oog mij de vrijheid gaf te dingen naar uw hand!
— O zwijg! ik beveel het u. zwijg! riep zij verschrikt en heftig, maar zonder toorn; want zij strekte beide handen naar hem uit, zekerlijk om hem op te heffen uit de verdachte houding… maar hij verliet die niet; hij nam die toegereikte handen in de zijne, en zwijgend, maar met eene uitdrukking van gelaat die ernstige trouwe zwoer, drukte hij die aan zijn hart, aan zijne lippen.
— Gij hebt gelijk, signor! sprak plotseling een man, die zich voor Manfrede plaatste; uw rang zou u veroorloven naar de hand der signora te staan. En Justiniani kan zich verbinden met een Malipieri. Gij noemt u wel Manfrede — Manfredi maar uw ware naam is, Manfrede Malipieri, zoon van Paschal Malipieri, voormaals Doge van Venetië.
Wie was de man, die zoo sprak en die reeds meer kennis toonde van Manfrede’s geheime geschiedenis, dan deze zelf in dit oogenblik noodig vond aan de geliefde toe te vertrouwen? Zijn gewaad, zijne lange slepende toga, de vorm van zijne barret, en de rood zijden stola, afhangende van zijn schouder, kenschetsten hem als een lid der signoria, maar behalve dien gewonen, moest hij nog een bijzonderen rang houden in Venetië want de signora Felicia riep op een toon, die vertwijfeling uitdrukte, maar tegelijk met de hoogste spanning van schrik: de avogador del Comun!
De avogador del Comun was, als men weet, een der machtigste en meest gevreesde personen van de gansche republiek. Zijn veto brak vonnissen en uitspraken van den Raad van Drieën; hij had meer invloed dan de Tien mannen en de Doge samen; hij kon te niet doen wat de laatsten hadden verordend; hij kon gelasten en doen uitvoeren op hetzelfde oogenblik, door een enkel schriftelijk of mondeling bevel, wat al de andere regeeringsmachten samen, alleen na rijpe beraadslagingen, bij wijze van wettige verordening, mochten uitvaardigen en daarna doen uitvoeren. Het is zoo, hij was dan van zijne handelwijs, van zijne redenen rekenschap schuldig; maar hij kon die afleggen waar hij zelf liefst wilde: voor het volk, voor den Raad, of voor den Raad der Tien mannen, of der Drieën, hij
