Pagina:Bosboom-Toussaint, Het huis Lauernesse (1885).pdf/21

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

kapel riep, om de feestmis bij te wonen. Dat bewees kennelijk de neêtgelaten valbrug, het teeken van vrede en gastvrijheid. Met fijn wit zand, in grillige figuren opgeharkt, was het ruime voorplein bestrooid, en de donkere rookwolken, die uit meer dan éénen schoorsteen, uit den achtervleugel opstegen, voorspelden den komenden, dat er iets beters in de keuken werd toebereid, dan de gebraden visch van eenen vastendag. Het was ook een gewichtig feest, dat men zoude vieren: de geboortedag van de meesteres des huizes, de dag die haar meerderjarig maakte. Wel was het te denken, dat al hare verwanten en vrienden ditmaal zouden toestroomen, en de gastvrijheid macht niet te kort schieten op eenen dag als deze. Toen ook de Vicaris, in een. later ochtend-uur, met zijnen beschermeling de openstaande slotpoort binnentrad, en de vroolijke rijen der bedienden overzag, die allen in feestelijken dos en in bezigen ijver heen en weder liepen, zeide hij tot dezen: — »Gij hebt geen geluk, mijn Zoon! Wij treffen de Jonkvrouw van Lauernesse reeds niet meer alleen, en ik zal noode een gunstig oogenblik vinden, om over u te spreken, ten minste in ’t eerst.”

Een jonge Edelknaap in de kleuren van het Huis, rood en groen, afgezet met zilver, naderde hen. Er was een blijkbare kamp tusschen blijde vertrouwelijkheid en eerbied in de wijze, waarop hij den Vicaris groette.

»Gij ook hier, eerwaarde Heer! Dat zal Mejonkvrouwe welkom zijn; dat is zeker eene verrassing van zijne Hoogw…”

»Voorbarige!” hernam de Geestelijke, glimlachend met den vinger dreigende, en meer ernstig voegde hij er bij: »wilt gij, mij eenen dienst doen, Enriquez? Zie dezen vreemdeling! gij zijt jong, hij is ook nog een jongeling: laat de jeugd de jeugd in bescherming nemen, en…” hier begon hij zacht tot hem te spreken, »hoort gij, totdat ik de Jonkvrouw gesproken zal hebben.”

»Uw Eerwaarde kan op mij vertrouwen,” hernam Enriquez, en met gulle minzaamheid op Paul toegaande, nam hij hem bij de hand, en zonder dat deze den tijd had, zijnen beschermer eenwoord toe te voegen, zag hij zich door den rasschen knaap in vluggen zwaai medegesleept.