Naar inhoud springen

Pagina:Boutens, Vergeten liedjes (1910).pdf/107

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

HERDENKEN


Nimmer zal de ziel vergeten
Schoone wereld waar zij leerde
Wat gemis niet had geweten
Dat zij de eeuwen lang begeerde:

O te lachten, o te weenen,
Zich in lach en tranen geven,
Tot te lachen of te weenen
Wordt der lichte ziel om 't even:

O te weenen, o te lachen
Tot de neevlen zijn doorschenen,
En haar weenen wordt als lachen,
En haar lachen is als weenen: