eenvoudig... een eenvoudige jongen... jullie gesprekken zullen anders zijn...
— Onze gesprekken zijn eenvoudig...
— ... Maar toen ik binnenkwam... zag ik, dat je vertrouwelijk sprak, innig... innig, met warmte... en dat hij je hand... dat hij je handen vasthield...
— Ja... u heeft dat gezien; hij troostte me...
— Dat mag juist niet... Dàt mag juist niet... O Mathilde, ik ben een oude vrouw, en ik ben je moeder... vooral nu je geen moeder meer hebt... en ik ben Addy's moeder... en ik begrijp, ik begrijp àlles... omdat ik zelf zo véel geleden heb...
— Daar komt Addy, mama...
— Beloof me, kind... wees voorzichtig...
— Ik... ik beloof het u.
— En vergeef me... vergeef me... alles wat ik je heb durven zeggen... Omhels me... O, ik verlang zo innig... dat jij en Addy... weer gelukkig worden...!!
Zij nam, hartstochtelijk, Mathilde in haar armen, en zoende haar twee, drie malen.
Addy kwam binnen.
— Ik ben klaar, mama ... Het rijtuig staat voor...
— Ik kom... ik kom... mijn jongen...
XII
Zomer viel in, plotseling: mooie, zonnige dagen volgden elkander op: alle ramen van het grote huis stonden open en het was of zomer binnenkwam en alles van winter wegjoeg, de open ramen uit. De grote tuin loverde dicht in een groene en gouden triomf van heel dichte bladeren, die, even, windbewogen, schaduwden over de vijverplas, als met een spelen van licht— en van schaduwplekjes en Van der Welcke, die wandelde langs de paden, had er pleizier in, dat Klaasje, grote meid van dertien, op haar stevige benen rende om het water heen, achtervolgd door Jack, de nieuwe terrier, die baste en baste met zijn droge keelbas, onophoudelijk.
— Het is net nog een kind, dacht Van der Welcke; en ze ontwikkelt zich al als een kleine vrouw. Het is vreemd, die invloed, die Addy op haar heeft... en hoe het kind opleeft nu met die mooie dagen. Maar het zijn niet de mooie dagen alleen, het is Addy vooral, die haar dat evenwicht ingeeft... door wat... door wat? Door zijn invloed alleen... door een soort fluïde van genezing, die uit hem stroomt... Het is wel vreemd. Verleden had ik een verschrikkelijke hoofdpijn... en toen hij kwam, en me even masseerde... was het over... was het over... En hoe de jongen dat kind haar geest heeft weten te ontwikkelen... met die prentenboeken ... die bonte dingen... het was of hij
