dat het om te verwonderen is, hoe hy’t heeft weten te bedenken. Met een woort, hy heeft het ganſche boere leven zoo natuurlyk door ’t penceel, als L. Rotgans door de pen afgemaalt. ’t Luſt ons hem te hooren, daar hy in de Kermisvreugt het danſſen van een boere meid beſchryft, en dus vervolgt:
....... en danſte voort op ’t klinken van de ſnaren.
Een jonge boer, noch glat van kin, en zonder hairen,
Bekleed haar linke zy, en leidt haar met de handt.
De hoed ruſt op een oor. ’t Bekwylde pypje brandt
Al ſmookende in zyn mondt. Zy hupplen op en neder,
En draajen als een tol, en glippen heen weder.
Kees Rootneus ſtrykt de veel, en vult terwyl zyn darm
Met bier. De danſſer vat de vryſter in zyn arm:
Zy vangt den adem van boer Tewis aan de tippen,
Na ’t fluiten van den dans, van zyn beſmookte lippen:
Den adem die noch ſtinkt naar ’t ingezwolgen nat
Uit boere kroezen, toen hy op de bierbank zat.
Beſchonke Tewes blooſt, en voelt zyn boezem blaken.
De kinkel ſchurkt en grynſt, na ’t drukken van haar kaken,
Gelyk een Sater, die, op ſnoepery beluſt,
De Veltgodin verraſt, en met haar weêrwil kuſt.
Het krielt in ’t dansvertrek van Vrouwen en van Mannen.
Myn oor en worden doof door ’t klappen van de kannen:
Daar zitten in een hoek twee liefjes zy aan zy,
En koozen mond aan mondt, verwart in vryery.
Gins klinkt een dorpmuſiek van meer dan dertig keelen;
En witzang zonder zin verminkt in alle deelen.
’t Wyl loome Lammert zit op radde Wyburgs ſchoot,
En zingt van Velzens wraak, en lantheer Floris doodt.
