te dienen van minſaeme bejeegening verre ‘t gevoegelijkſt. Die voorſlag wierd gevolgt. Soo haeſt buiten d' hutte traden, volgden de reuſen op een ſteen-worp, en voegden haer ſnelder of langſaemer gang na ’t gaen der Spanjaerden. Deſe geraekten eindelijk aen ſtrand, en van ſtrand in de boot. Naeuwelijx ſtaekenze af, of de reuſen vloogen toe, ſchooten vinnig, ſwommen de ſchuit achter na; doch verſchrikt door de ſlag van twee geloſte ſtukken geſchut, keerden landwaerd, en bergden ſich op ’t naeſt gebergte. Veſputius begon eindelijk te denken op de hertogt, alſoo de levens-middelen ſchaers om-quamen; de vlootelingen magteloos gerooſtert een geheel jaer onder de heete mid-dag-lijn. Hy wend dan de ſtevens thuiſwaerd: dreef in de wederom reis een voordeelige handel met ſchellen en glaeſen tegen duiſend mark peerlen. [1]De inwoonders vereerden hem ettelijke oeſters, welker ſommige honderd en dartig peerlen, andere meer, andere minder, tuſſchen de ſchelpen beſlooten. Wanneer haer volkoomen waſdom hebben vallen ze van ſelf uit de ſchelpen: die vaſt hangen vergaen te mets. Den tiende der Wijn-maend quam de vloot behoudert voor Cadiz ten anker. Zedert ſloeg Veſputius hem neder binnen Sivilien; doch wierd eerlang ontbooden na Lisbon door de Portugeeſche koning Emmanuel, om met drie ſchepen nieuwe kuſten op te ſoeken. [2]Tuſſchen de Canariſche eilandenen en Africa zeilden ze door ſoo veel viſch, niet ongelijk een braeſem, dat binnen een uur de booten by na vol ſchepten. Deſe viſch heeft ronde dunne ſchubben, ſcherpe tanden, ſteenen in de herſenen , een hoekig hart, een blaes vol wind, roode ſtaert en vinnen: aeſt op zee kroos, garnaet en oeſters: is ſeer ſmaekelijk. Vijf graeden bezuiden de middag-lijn vond hy een groote trop naekte menſchen boven op een hooge rotze, wenkende de Spanjaerden by haer. Twee verſtouten ſich derwaerts te gaen, onder beding van weder te keeren na vijf dagen. [3]Middelerwijl quamen ettelijke vrouwen , verſoekende te handelen; doch dewijl haer ſchroomachtig toonden, trad een ongewaepende jongeling onder den hoop toe. Ieder beſchouwde hem met ſonderlinge verbaeſtheid: wanneer een oude vrouw meteen knodze van den berg afliep, en den jongeling diervoegen trefte, dat dood ter aerde viel. Men ſleepte aenſtonds den vermoorde by de beenen ten berg op: alwaer aen ſtukken gekapt, voor’t vuur gebraden en opgegeten is. Zy toonden voorts aen de Spanjaerden , hoe d' andere even ſoo aen kant waeren geraekt. Op ſtrand ſtonden de mannen, ſchooten vinnig met pijlen. ’t Geraedſaemſt, het anker te lichten. Honderd en vijftig mijlen voort geſet, geraekte voor de Breſilſche kuſt: voer zedert langs de wal zuidelijk aen, tot op twee en vijftig graeden. Drie Breſiliaenen quamen gewillig over, om na Portugal te trekken. Doch 't weder verergerde hand over hand: de koude neep onlijdelijk: de ſtormen verhieven de golven hemels hoog. Veſputius diesen laet de kuſt der Patagones en de ſtraet, namaels na Magellanes genoemt, achter uitleggen: verbrande voor d'uithoek Sierra Leona een ſchip: en bragt twee behouden tot Lisbon aen. [4]De vierde togt van Veſputius viel op 't jaer vijftien hondert en drie voor, den tiende van Bloey-maend. Mer ſes zeilen wend hy de ſtevens na Sierra Leona: genaedert voor de kuſt konde de ſelve niet aen-doen wegens d' harde ſtorm. Drie graeden buiten den middag-lijn vertoonde haer een hoog eiland lang twee mijlen, en een breed; doch onbewoond. 't Grootſte ſchip , groot drie honderd laſt ſtiet alhier tegen een klip aen flarzen; ſulx niet gebergt wierd als’t ſcheeps volk. Veſputius, meteen boot naland geroeyd, vond een bequaeme haeven, overvloed van ſmaekelijk water, hooge boomen, groote muiſen, twee-ſtaertige hagediſſen, [5]meir-ſpinnen en afſchouwelijke draeken. De draken hebben een ſpitfe kop, ronde vuurige oogen, een wijde bek, vlerken niet ongelijk de vleer-muiſen, een
