Pagina:Gezelle, Rijmsnoer om en om het jaar (1897).pdf/314

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

MEMENTO HOMO ...


« MEMENTO HOMO, » houdt in uw
   geheugen diep geschreven:
die leeft nu nog, eer 't lange lijdt,
   zult sterven, en niet leven.

Van stof zoo zijt ge, o mensch, gemaakt;
   van stof, daar, vóór uw' voeten,
de wind meê speelt; en weèr in stof
   verkeeren zult gij moeten.

o Mensch, gij die zoo hooge vliegt,
   zoo leege zult gij dalen;
en, weèr gij wilt of niet en wilt,
   eens Adams schuld betalen.

Wanneer zal de onverbidlijkheid
   daar zijn, van 't moeten stuipen;
van 't moeten in den schoot, weêrom,
   van 's aardrijks molde kruipen?

Wanneer? 't En weet geen een wanneer,
noch hoe, noch waar: « Gij lieden
die leeft, » zegt God, «zult sterven eens:
  het moet en 't zal geschieden, »