Deze pagina is proefgelezen
IRREQUIETUM....
ALS één verdriet is uitgezucht,
en ruimte is, zult ge zeggen,
en reden daar, om ééns, toch ééns,
het rouwkleed af te leggen!
't En doet! Daar zitten zuchten al
volveerdig, neêrgedwongen,
en beidende, in de bange borst,
die geren henensprongen!
en ruimte is, zult ge zeggen,
en reden daar, om ééns, toch ééns,
het rouwkleed af te leggen!
't En doet! Daar zitten zuchten al
volveerdig, neêrgedwongen,
en beidende, in de bange borst,
die geren henensprongen!
Ze kwellen en ze pramen u,
en baren zult ge, baren,
ach! de altijdonvolborentheid
des weedoms ! De oude jaren.
en letten 't herontvangen, noch
het grootgaan, immer: sterven
van droefheid, zult ge, in barensnood,
en 't eeuwig — leven — erven!
en baren zult ge, baren,
ach! de altijdonvolborentheid
des weedoms ! De oude jaren.
en letten 't herontvangen, noch
het grootgaan, immer: sterven
van droefheid, zult ge, in barensnood,
en 't eeuwig — leven — erven!
11/11/95.
