168
kom, voorzie ik me van zoo'n fleschje lekkers voor mijn vogeltjes.
Die dieren hebben geen tanden of kiezen, om hun voedsel te kauwen. Daarom pikken ze eerst met hun snavel de brokjes zoo fijn mogelijk; en 't overige gebeurt in de maag. Die wringt en draait het voedsel fijn en ge kunt wel begrijpen dat dit veel sneller en gemakkelijker gebeurt, als de inhoud van de maag gedeeltelijk bestaat uit scherpe stukjes zand en steen. Met 't voedsel gaan die brokjes verder 't spijsverteringskanaal door, waarom 't noodig is, dat van tijd tot tijd de voorraad vernieuwd wordt. Denk hieraan, als ge den bodem van uw voliere opnieuw "bezandt" en kies daarvoor dan niet dat fijne, witte duinzand, al staat het ook nog zoo netjes. Gij weet nu waarom.
Soms gebeurt het, dat onder de talrijke gasten er eenige zijn, die voor 't gezellige leven niet deugen en door hun overgroote vechtlust gevaarlijk worden voor de zwakkere broeders. Die tyrannen moeten dadelijk weggejaagd worden. Ook wel—maar daar hebben de putters nooit last van—komt het voor, dat een enkele vogel, die te oud gevangen is, zich in zijn kerker wil laten doodhongeren; geef hem gauw de begeerde vrijheid weer. Maar meestal is het een vroolijk en dartel gezelschap, dat niet denkt: wat zullen wij eten of wat zullen wij drinken? maar volop tijd vindt, om zich te vermaken en het beschutte winterverblijf te genieten. Alle mogelijke spelletjes worden gespeeld, soms onder de vogels van eenzelfde soort, soms doen twee of drie soorten tegelijk mee. Geweldige schreeuw- en kijfpartijen, waarbij de putters meestal het hoogste woord voeren en de lijster het ontgelden moet. De kleine schavuiten hebben het altijd op de lijster gemunt. Is hij hun te deftig in zijn streng, eenvoudig, zwart gewaad, of kunnen zij het niet velen, dat hij iederen avond met een dikwijls herhaald
