Pagina:Herman Gorter-De wereldrevolutie (1918).djvu/38

Uit Wikisource
Deze pagina is gevalideerd

30

En dit is wel het echte zelfbeschikkingsrecht, hetzelfde wat vele van die volken ook werkelijk willen!

Op wreede wijze blijkt dus dat het zelfbeschikkingsrecht der volken ander het Imperialisme slechts gevolg, niet onderstelling van het Socialisme kan zijn[1].

Het Kapitalisme, en in het bijzonder het Imperialisme, kan het nationaliteiten-vraagstuk niet oplossen. Of het maakt de naties zelfstandig, maar dan wordt de kleine natie tot strijdobject der grooten, en strijden de kleinen onder elkander, of het onderwerpt en annexeert ze.

Duitschland volgt in Europa den laatsten weg. Het zoekt geheel Europa, alle naties aan zich te onderwerpen, met het doel Engeland te overwinnen. Engeland-Vereenigde Staten zijn op het eerste uit. Zij zoeken de nationaliteiten van Europa onafhankelijk te maken. Om Europa zwak te houden, de naties van Europa elkaar te doen bevechten, geen groote macht te laten ontstaan op het vasteland, om op deze wijze zelf, terwijl Europa verdeeld is, de wereldheerschappij te verkrijgen.

Vandaar, zoodra dit doel aan de kapitalisten duidelijk en bereikbaar werd, het geweldig enthousiasme voor den oorlog in Engeland, en vooral in de Vereenigde Staten.

Gelukt het Duitschland de naties van Europa te vereenigen, dan komt er een nog vreeselijker wereldoorlog dan deze. Gelukt het de Vereenigde Staten-Engeland de naties van Europa van elkaar gescheiden te houden, dan ontstaan voortdurend nieuwe twisten, en eindelijk, wanneer de Europeesche staten, in het bijzonder Duitschland en Rusland, weder machtiger worden, toch een nieuwe, nog vreeselijker wereldoorlog[2].

Het Kapitalisme is hier in een slop geraakt. Het kan de naties niet zelfstandig maken zonder ze tot strijdobjekten te maken. Het kan ze niet afhankelijk maken zonder ze te verpletteren. En in beide gevallen, wat het ook doet, ontstaat nieuwe oorlog.

Het zelfbeschikkingsrecht der volken kan slechts door het

  1. Bij het zelfbeschikkingsrecht moet men wèl onderscheiden tusschen West- en Oost-Europa, de Staten van Azië en de Koloniën.—Het zou te lang zijn hierop in te gaan.
  2. Wij moeten, om de gevolgen van het kapitalistische Imperialisme geheel en duidelijk te laten zien, natuurlijk in dit hoofdstuk voor het oogenblik aannemen, dat het socialisme nog niet zegeviert.