Hercules geſtelt, in de gedichten der Poëten en veel andere, die mette Leeuwen hebben gekampt en die overwonnen.
De Spieſſe bediet, datmen ſijn kracht niet alleen moet aenleggen om de ſchaede te keeren, die ons van buyten wort aengedaen, gelijck het Schild en de Wapenruſtingh te kennen geven, maer oock om de hoogmoed en vermetentheyt van andere, door haere eygene kracht, te onderdrucken. De Spies bediet oock hoogheyt en heerſchappye, die lichtlijck door dapperheyt en ſterckheyt wort verkregen. De Geſichtſtellinge is uyt Ariſtoteles genomen, om niet in gebreecke te blyven van ons voornemen uyt te drucken.
De Leeuw die ’t wild Vercken aenvalt, bediet de ſterckheyt van ’t gemoed, die met het lichaem vergeſelſchapt is. Om dat de Leeuw met goede manieren en gemaetigtheyt tot ſijne daeden komt; maer ’t wild Vercken valt, ſonder eenige maete, onbedachtlijck aen, al wat het oock magh ontmoeten.
Democratia. Soeckt Gemeene Volx regieringe.
Lascivia. Dartelheyd, Brooddronckenheyd.
EEn jonge Vrouwe, rijcklijck en prachtigh gekleet, houdende in haer ſlincker hand een ſpiegel, waer in zy met groot opmercken ſiet, en mette rechter hand is zy beſigh om het aengeſicht te ſuyveren en ’t hayr te ſtreelen, ter ſyden van haer, ſitten eenige dertele en geyle Muſſchen, en daer by een Armelijntjen. Waer van Alciatus aldus ſpreeckt:
Anders.
EEn Vrouwe met een barbariſch of ſelſaem vercierſel, vertoonende datſe haer met d’eene vinger ſoetelijck het hoofd krabt. Aldus maelden haer de Oude af, als by Pierium te ſien is.
Virtu. Deughd.
_p_083_Virtu.jpg)
EEn ſchoone en aengenaeme Ionghe Maeghd, met vleugels aen de ſchouderen, houdende in de rechter hand een ſpieſſe, en met den ſlincker hand een Lauwerkrans, hebbende een Sonne op de borſt.
Iong wort zy gemaelt, om dat de Deughd nimmermeer oud wort, maer altijt wacker en sterck blijft, want haere werckingen maecken een plooy en heblijckheyt in den Menſche, en geduyren ſoo lange als de Menſche leeft.
Schoon wortſe vertoont, om dat de Deughd het ſchoonſte cieraet is van ’t gemoed.
De vleugels bedieden, dat dit de Deughd eygen is, datſe met haer vlucht ſteygert boven de gewoonte van de gemeene ſlagh van Menſchen, om die vermaecklijckheyt te ſmaecken, diewelcke alleen de deughdelijcke Menſchen proeven, die, gelijck Virgilius ſeyt, totte sterren toe, van de brandende en vierige Deughd verheven zijn: en wy ſullen ſeggen datſe ten Hemel toe verheft, die geene, die door ’t middel van de Deughd,
