Nu quam de derde Eeuw van koper, als verſtoort,
En van een wreeder aert en bracht de wapens voort,
Doch niet ſoo vol verraet als wel de yſre deede.
Maer d’ondeughd kroop bedeckt in plaets van rust en vreede,
Oock list en ſchelmery, gewelt en eygen baet,
En ’t land dat wierde nu by kavels afgepaet.
Schoon ’t ſeylen ongewoon, en ſtreecken op de winden,
Soo ruſtmen ſcheepen toe om Rijcken op te vinden.
Maer noch in beeter ſtand, als in de vierde Eeuw,
Daer ’t al in vlammen blaeckt, vol moorden en geſchreeuw.
Eta del Ferro. De yſere Eeuwe.
EEn Vrouwe ſchricklijck van opſicht en gewapent, ’t kleed ſal van yſerachtige verwe weſen, hebbende een Helm op ’t hoofd met een Wolfs kop daer op, en een bloot ſwaerd in de rechter hand, vaerdigh om te vechten. Mette ſlincker een ſchild, alwaer in ’t midden het Bedrogh ſal geſchildert zijn, te weten onder de gedaente van een oprecht Man, en het ovrige van ’t licchaem ſal vol Slangen, met verſcheyden vlacken en verwen weſen, of in plaets van dit monſter, kanmen een Syrene of Meerminne vertoonen. Ter ſyden van dit beeld ſullen veelerhande Wapenen, Vaendels, Trommels en ander Krijghsruſtingen leggen.
Het Monſterdier en de Syrene, zijn alle beyde een beeld van bedrogh, gelijckmen op verſcheyden plaetſen kan ſien, daer wy van deſe geſproken hebben, en om naerder de werckinge en aert van deſe Eeuwe uyt te drucken, kan men leſen ’t geene Ovidius ſeght in’t eerſte boeck van de Metamorphoſis of Herſcheppinge:
Hier was nu Recht en Trouw ten Hemel opgevlogen,
De Liefde was verjaeght en quam in plaets de logen,
Bedrogh en alle quaed. Men delfd’ het ingewant
Des Aerdrijx, en beſpiet of men geen ſchatten vant.
Het goud quam voor den dagh, veel ſnooder als het yſer,
Daer streefd’ elck nae om ’t ſeerſt, ’t ſchoon by ſcheen ſot of wyſer,
De geldſucht drongh in ’t hert en gierigheyt daer by,
Daer ſweefd’ in volle ſwang de ſucht tot heerſchappy,
Met deegens in de vuyst, en met bebloede handen,
Soo kamptmen om den roof, met ſchenden, moorden, branden.
Soo dat noch Man noch Gast, was ſeker voor’t geſin,
De Man ſijn Vrou belaeght, de Swaeger ſijn Vrindin,
De Soone ſtont eylaes! ſijn Vader nae het leven.
De Aerde klam van bloed, heeft groote rouw bedreven.
De Godsvrucht lagh vertreen, ſoo dat Aſtræa vliet,
Ten Hemel, en ’t geſpuys des Werrelts hier verliet.
De Gulden Eeuwe.
EEn ſeer ſchoon Maeghdeken, in ’t goud gekleet, en met goude brooskens, houdende in de eene hand honighraeten, en in d’ander een eycken tack met eyckelen.
De Silvere Eeuwe.
EEn Vrouwe in ’t silver gekleet, met ſeer cierlijcke behanghſels van Peerlen en andere Eedelſteenen, oock ſilvere ſluyers, gelijck dieſelve oock met groote ſchoonheyd en heerlijckheydt ’t hoofd opgepronckt heeft, met twee brooden in de eene hand.
De Koopere Eeuwe.
EEn gewapende Vrouwe met een Helm op ’t hoofd, voerende op den kam een Leeuws hoofd, met een kort kleed, en ſullen de wapenen ſoo wel als ’t kleed van koperverwe zijn; zy ſal in de hand een Spieſſe houden, ſtaende in een hovaerdige en trotſe ſtand of poſture.
De Yſere Eeuwe.
EEn gewapende Vrouwe, en gekleet in yſer verwe, hebbende op ’t hoofd een Stormhoed met een Wolfs kop, met den mond open, houdende in de rechter hand een Spieſſe, met een Seyſſen daer boven aen, met d’ander een Egge, hebbende de voeten van een Grijpvogel, of Gier.
Eternita. Eeuwigheyt.
EEn jonge Vrouwe in’t groen gekleet, om te betoonen, dat zy door den tijd noch niet is t’ondergebracht, noch door haere kracht verteert. Zy ſal op een Zeetel ſitten, met een Spies in de ſlincker hand, die zy op der aerde ſet, mette rechter ſal zy een Engel of Geeſt houden. Op ’t hoofd ſalſe een
