Pagina:Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants Cesare Ripa 1644.djvu/222

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
200
200
Geſchiedeniſſe. Historia.

Wetten toelaeten. Van gelijcken kan men oock van de Scheere ſeggen, die oock het overtollige beſnoeyt en wegh neemt, gelijck een yder bekent is.
 Het boeck, vertoont de Wetten en inſtellingen, waer nae de Overtreders moeten leven en ſich verbeteren, en alhoewel, voor ſoo veel haer aengaet, de Wet verlooren is om dat zy die niet onderhouden, maer daer recht tegen doen. Soo vergaen daerom de Wetten ſelf niet in eeniger maniere, gelijck ’t ſelve Lucanus in ſijn iii boeck uytdruckt:

Of ſchoon de Wet al ſchijnt vergaen,
Soo blijft zy vast en eeuwigh ſtaen.

 En gelijck door dit boeck, de naegelaten Wetten, nae ’t gebruyck der Ouden, wederom voor den dagh worden gehaelt, ſoo wel in de gewoonten als in ’t gebruyck en maniere van kleedingen, alſo wort by de Menſchen, van nieuws de Deughd, door ’t gebruyck en de ſtaet van de goede regeeringe, herſtelt en verbetert:

Wat Zeeden, Wet en Reeden leert,
Die worden by ’t misbruyck verkeert:
Want ſoo de boom in ’t wilde schiet,
Een rijpe appel geeftſe niet.
Soo oock wanneer de Sonde bloeyt,
Dan leyt de Deughd in ’t hert geboeyt,
Dies moet de ſtraf het ſchandigh kruyd,
Beſnoeyen, datter ’t goed komt uyt.

Historia. Geſchiedeniſſe.

VOor de Hiſtorie kan men een Vrouw afmaelen, die haer hoofd keerende, over de ſchouderen, nae der aerde ſiet, alwaer eenige bondelkens ſchriften, half in malkanderen gewonden leggen, houdende een ſchrijfpenne in de hand, in ’t groen gekleet, zijnde ’t ſelve beſteecken met bloemen, Semper Vive genoemt, en van d’ander ſyde ſal een kromme reviere gemaeckt worden, gelijck die in Phrygia was, Menander geheeten, die altijd wederom in ſich ſelve draeyde en keerde.

Historia.

EEn Vrouwe met vleugels, in ’t wit gekleet, die te rugge ſiende een boeck in de rechter hand hout, daerſe schijnt in te ſchrijven, ſtellende haer ſlincker voet op eenen vierkanten ſteen, en ter ſyden haer ſal een Saturnus ſtaen, op wiens ſchouderen ’t boeck leyt, daer zy in ſchrijft.
 Historia is een konſt, door de welcke men ſchrijvende uytdruckt de gedenckwaerdige handelingen der Menſchen, de deelingen der tijden, de Natuyre, en de verleedene en tegenwoordige toevallen van perſoonen en ſaecken: begrijpende in ſich drie dingen, te weten, Waerheyt, Ordre en Overeenſtemminge.

 Gevleugelt iſſe gemaelt, weſende dieſelve een gedenckniſſe van vervolgende dingen die waerdigh zijn te weeten, en die ſich verſpreyt door alle deelen des Werrelts, rennende van tijd tot rijd op de naekomelingen.
 Dat zy ſich omkeerende over de ſchouderen ſiet, vertoont dat de Hiſtorie een geheughniſſe is van gepaſſeerde ſaecken, die geſchapen en geboren wort voor de naekomelingen.
 Zy wort ſchrijvende geſtelt, op de maniere als geſeyt is, om dat de geſchreven Hiſtorien gedachtniſſen zijn van de gemoederen,

deren,