gewagh van veele te maecken, ſal ick alleene ſeggen, dat de Wijn van Vipach niet verre van Gorits, kracht heeft om den Vrouwen vruchtbaer te maecken, waer over oock de naeſtgelegen Duytſche, deſen Wijn by nae alle inſlorpen. En hier uyt is een ſpreeckwoort van deſen Wijn heergekomen: Vipacher, Kindermacher.
Zy ſit tuſſchen twee Overvloets Hoorens. Want dit is de gemeene aert der Landen, datſe allerley ſlagh van Terwe, Boonen, Rijs en andere aerdvruchten voortbrengen, daer van dit Land overvloedigh is; maer dit is ’t alderwonderlijxt, ’t geene men de groote vruchtbaerheyt magh toeſchrijven, dat in dieſelve velden, waer op de Druyven zijn geſneden, zy terſtont het Kooren ſaeyen, en daer nae de Geerſe, en deſe drie vruchten krijgenſe alle in een Iaer, daer andere landen moeten braeck legghen en ſich verpooſen. Waer dit Land als ’t wel geheeght is, bedrieght de hope niet van den Ackerbouwer. ’t Brenght oock veele boomvruchten voort, die ſeer ſchoon zijn, daer van Athenæus in ’t iii boeck gedenckt: Ick heb my altijd, vrienden, inſonderheyt over die Appelen verwondert, die te Romen worden verkoft en Mutiaenſche zijn geheeten, die uyt ſeecker Dorp, in de bergen van Aquilea hier worden overgebracht. Het Boeck in de rechter hand vertoont, dat dit Land ſeer vruchtbaer is van treflijcke verſtanden, wiens ſchriften in alle konſten vermaert zijn, &c. En om dat het Land bequaem ter jacht is, ſoo zijn haer brooskens gegeven: Want in ’t Zuyderdeel zijn poelen en moeraſſen, daer kan men dan bieſen en riet op maelen.
Corsica.
EEn Vrouwe rouw van opſicht, boven op een hooge ſteen, die van ’t waeter omcingelt is, om ’t hoofd ſalſe een krans van Wijnrancken hebben, zy ſal gewapent zijn, en ſal mette rechter hand een Swijn-ſpriet houden, met een Windhond aen d’ander ſyde, doch die groot is en vreeſlijck in ’t geſichte.
Corſica is een Eyland in de Zee Liguſticum, en is van den Griecken eerſt Cyrnus genaemt, eenige willen dat zy deſen naeme heeft van den ſoone van Hercules en den broeder van Sardus, diewelcke komende uyt Libien en ſich aldaer willende neerſlaen, dat ſelve alſoo naemde, daer het te vooren Terapne heete. Daer nae is ’t Corſica geheeten van een Vrouwe, die in dit Eyland gekomen was om haer kalfken te ſoecken, en ’t ſelve aldaer vindende, kreegen de ruwe inwoonders in haere manieren ſulcken behaegen, dat zy ’t Eyland nae haeren naeme, Corſica heeten. Andere ſeggen dat het genaemt is nae een dapper krijghsman, die aldaer Heere was, Corſus genaemt, of als andere willen van de menichte van de ſpitſen der bergen, die in ’t Griex Corſus wierden geheeten.
Op een ſteen ſitſe, om dat dit Eyland van wegen de hooge bergen, ſeer quaed is om te bouwen, en daerom iſſe rouw van opſicht gemaelt, om dat de inwoonders meeſt rouw en boerſch zijn. De krans bediet dat in dit Land ſeer leckere Wijnen zijn, die te Romen en elders ſeer worden geacht.
Gewaepent wortſe afgemaelt, met een Swijn-ſpriet, om dat deſe wapenen van haer veele gebruyckt zijn, die voor goede Soldaeten worden gehouden. En de Iachthond worter geſtelt, om dat alhier de aldergrootſte en felſte Honden tegens de wilde Dieren, en ſeer geacht, zijn te vinden.
Sardegna.
EEn Vrouwe ſterck van lichaem en geelachtig, ſtaende op een ſteen, die een Menſche voet gelijckt, met waeter omcingelt.
Zy ſal een krans van Olijven om ’t hoofd hebben, met groene kleederen. Ter ſijden ſalſe een Dier hebben Mufalus geheeten, dat gelijk Leand. Albertus ſeyt, huyd en voeten heeft als de Herten, en de hoorens als de Bocken, maer die verkeert zijn om gebogen, ſoo groot als een middelbaer hert. In de rechter een boſſel kooren-ayren, en in de ſlincker hand een tack Sardonia of Ranuncula.
Plinius verhaelt dat Sardegna genaemt is Sandalion, nae de gelijckeniſſe van een ſchoe of voet, waer over die oock op een ſteen geſet is, daer het waeter omme ſpoelt, om een Eyland uyt te drucken.
Sardegna.
MEn ſeyt dat Sardegnien haeren naeme verkregen heeft van Sardus de ſoone van
