armen, als ofſe iemant wilde omhelſen, houdende in de rechter hand een Scepter, waer dat boven op een Sonne ſtaet. Hebbende in haere ſchoot een opgeſlagen boeck; en men ſiet, uyt den klaeren hemel, groote menichte van dauw druppelen neder vallen.
’t Bedaeghd ouder vertoont, dat de leeringe lange tijd behoeft eer zy kan gevatt worden.
’t Purper root bediet deftigheyt, ’t welcke een cieraet is van de leeringe.
’t Opene boeck en de opgeſlagen Armen drucken uyt dat de leeringe, uyt haer ſelve, ſeer mild is.
De Scepter mette Son, daer boven, is een kenteycken van heerſchappie, die de leeringe heeft over de verſchrickinge van den Nacht der onwetenheyt.
Het nederdaelen der dauws druppelen uyten hemel, vertoont door ’t aenſien der Egyptenaeren, gelijck Orus Apollo verhaelt, de Leeringe, want gelijck de dauw de jonge planten murw maeckt en de oude hart, alſo maeckt oock de leeringe, de buyghſaeme verſtanden, doch met haer eygen wille, van haer ſelve vaſt en rijck, maer die uyter natuyre plomperts zijn, laetſe verloren gaen.
Dottrina. Leeringe.
EEn Vrouwe in ’t goud gekleet, die in de ſlincker hand een flonckrende vlam een weinigh om leegh hout, ſulx dat een naeckt kindeken, daer by een kaerſe ontſteeckt. En wijſt deſe Vrouwe aen’t kindeken een rechte wegh, in ’t midden van een groote duyſterniſſe.
Het gulde kleed gelijckt de ſuyverheyt van de Leeringe, waer in de naeckte waerheyt geſocht wort, vertoonende te gelijck haere waerdicheyt.
De vlamme die zy om leegh in de hand heeft, alwaer een jongsken een kaerſe by ontſteeckt, is het licht der Wijsheyd, dat het ſwacke verſtand wort mede gedeelt, of dat niet bequaem genoegh is, als noch zijnde ingewickelt in ſlechte en kindſche dingen, die noch al te laegh en veracht zijn.
Zy wijſt het kindeken den rechten wegh der waerheyt, aen ’t ſelve waerſchouwende voor de ſteylte der dolingen, dieder is in de dicke duyſterniſſe van de gemeene onwetentheyt des Volcx: onder de welcke deſe alleen geluckigh is, die ſoo veele kan ſien als genoegh is, om al wandelende niet te ſtruyckelen. En met reeden wort de Leeringe by de Vlamme vergeleken, want zy wijſt de Ziele den weg, en maecktſe oock levendigh, en verlieſt oock van haer licht niet, om een ander zijn kaerſe te ontſteken.
Grammatica. Letterkonst.
EEn Vrouwe die een brief in de rechter hand hout, alwaer in Latijnſche letteren geſchreven is, Vox literata & articulata debito modo pronuntiata, hebbende in de ſlincker hand een roede, loopende uyt haere borſt veel melx.
De ſpreuck, als boven, verklaert en bepaelt het weſen van de Letterkonſt: En de Roede bewijſt, dat als men in ’t begin de kinderen leert, moetmen dickwijls de roede gebruycken, die haer totte onderwijſinge ſchickt en bequaem maeckt.
De melck die uyte borſten vloeyt, bediet dat de ſoeticheyd van de Wetenſchap uyte borſt komt, en uyt de ingewanden van de Grammatica of Letterkonſt.
Grammatica. Letterkonst.
EEn Vrouwe die in haer rechter hand een vyle hout, en in de ſlincker een Vatt, waer uyt zy waeter giet op een teeder ſpruytjen.
Grammatica is de eerſte van de vrye konſten, en wort genaemt een regel en reeden, van datmen ſal klaer uyte borſt ſpreecken.
De vyle vertoont, dat de Grammatica het verſtand opweckt en ſcharp maeckt. En het waetervatt is een kenteyken, datmen de plantjes van de jonge verſtanden, die ter werld komen, door de Grammatica doet opwaſſen, om datſe te zijnder tijd vruchten van leeringe en wetenſchap ſouden voortbrengen, even gelijck als het waeter de planten doet waſſen.
Guida sicura de veri honor. Vaſte Leyſter van de waere Eere.
EEn Vrouwe op die ſelfde maniere gemaelt, als wy de deughd op haere plaetſe
