is: Oock haere onnooſelheyt, als die reyn is van alle ſmetten, niet hooghmoedigh, noch oock kleynmoedigh in tegenſpoet.
Haere bloote voeten leeren ons, datmen alles lijden en verdragen moet, ſoo wel de koude des Winters, als de hette des Somers.
Patienza. Lijdſaemheyt, Gedult.
EEn bedaeghde Vrouwe, ſittende op een ſteen met een Iock om den hals, als ofſe mette handen, teyckens van droefheyt vertoonde, en ſal mette bloote voeten op eenen dooren bos ſitten.
De Lijdſaemheyt wort ontdeckt, in ’t draegen van de ſmerten des lichaems en des gemoeds, en daerom wort deſe beeldniſſe alſoo afgeſchildert.
De doorens zijn die quellingen, die ons in de eere, of in de goederen, of in des Menſchen leven raecken: en of die wel onſe voeten priemen, om datſe een verdriet zijn in den loop van de aerdſche genegentheden, niet te min, ſoo laetenſe het hoofd en andere veel eedelder leden vry: om dat een welgeſchickte ziele, die in de vaſtigheyt der Deughd is gegront, de ſchaede, die daer ſiet op de aerdſche goederen, niet gevoelt.
Het ſitten op den ſteen, vertoont, dat het een harde ſaecke is, datmen de Lijdſaemheyt met een geruſt gemoed weet te beſtieren, alſoo nochtans dat dieſelve lichtlijck wort te boven gekomen.
Patienza. Lijdſaemheyt, Gedult.
EEn Vrouwe in ’t blaeu gekleet, met taneyt gemengt, en een Iock op de ſchouderen in een needrigh en zeedigh weſen.
’t Is Lijdſaemheyt, in tegenſpoedige dingen ſich mannelijck te draegen, en zy is eene van de voornaemſte werckinghen van de ſterckheyt, diewelcke ſich uytſtreckt om het Iock der ſlavernie te verdraegen, en dat met een ſtantvaſtigh en onverſaeght gemoedt, wanneer ’t de nood vereiſcht. Daerom wierde Cato van de Wijſe gehouden, voor een veracht en bloot gemoed, om dat hy ſich ſelver liever wilde dooden, als onder de regeeringe van den Tyran, leven.
De verwe van dat kleed, bediet Lijdſaemheyt, om dat die verwe ſeer nae by ’t ſwart komt, ’t welck in deſe plaetſe bediet de doodinge, quade vernoeginge en ſmerte. Maer overmits de Deughd, onder alle rampen ſoo niet terſtont wort uytgebluſt, ſoo moet het kleed blaeu gemaeckt zijn, om dat het noch een weynigh levendighs by ſich heeft, ’t welck is de hoope, van dat het geluck onder alle deſe ellenden ſal wederkeeren, en verwachten dat nae de ondergaende Sonne een helder en klaerder licht van nieuws ſal oprijſen, om dien dagh te verlichten, diewelcke door de ellenden was verdonckert.
Het Iock is het bedietſel van de Lijdſaemheyt, diewelcke alleene geoeffent wort in de tegenſpoeden, om alles met een ſtantvastigh en geruſt gemoed te verdraegen. En ten dien aenſien, ſeyt Christus onſe Heere, dat zijn Iock ſoet is, door de beloninge, diemen verwacht nae de onderhoudinge zijnder heyliger geboden: weſende een Iock, waer onder de hals, van een yder Chriſten, die yver heeft totte eere Godes, ſich gewilligh buyght.
Patienza. Lijdſaemheyt.
EEn Vrouwe met een ontſteecken toortſe in de hand, die zy ommekeerende, het geſmolten waſch op haere andere naeckte arm druypt: op der aerde ſullen voor haere voeten eenige ſlaxkens leggen, die voor de Lijdſaemheyt werden genomen, om daer mede den tijd te ſlijten, alhoewel die noch eenige dagen in haere ſchelpjes blijven beſloten, al eer zy voor den dagh komen.
Patienza. Lijdſaemheyt.
EEn Vrouwe in ’t blaeu gekleet, wiens handen met yſere boeyen zijn gebonden, en ter ſyden ſal een klippe ſtaen, alwaer het waeter allenskens by druplen op de boeyen van deſe beeldniſſe komt vallen.
Waer door vertoont wort, dat een Menſch die de tijd kan afwachten, alle dingh nae wenſch ſal gelucken: En alhoewel de beginſelen van ’t geluck ſlecht en ſober zijn, maer daer nae door eenige gunſte van den Hemel, diewelcke nimmermeer naelaet de goeddaeden der Menſchen te beloonen, onderſtut zijnde, ſoo verkrijghtmen dickwijls
