hem getrocken: Om deſer oorſaecke wille, van Spurius Camillus gedaeght zijnde, en voor ’t Volck beſchuldight weſende, vreeſde hy veroordeelt te worden: en derhalven dacht hem noodigh dat de Rechter ’t verſchil ſoude vonniſſen: Verſchijnende voor ’t Recht, ſoo bracht hy alle zijn boeretuygh mede, waer mede hy ’t Land bearbeyde, en daerenboven noch eene van zijn Dochters, die wel ſterck van knoocken en vol van vleys was. De yſers waeren grof en ſwaer, glat en wel geſcherpt, en de Oſſen ſeer ſterck om ’t Land te bouwen. Dit ſelve vertoont hebbende, ſprack hy ’t Romeynſche Volck aldus aen, O ghy Romeynſche Burgers! dit zijn mijn toverkonſten, maer kost ick u te gelijck, met dit boeretuygh, oock vertoonen mijn ſweet, nachtwaecken en moeylijcken arbeyt, ghy ſout u daer over verwonderen. Dit geſeyt hebbende, worde hy vry geſproken.
Februarius. Sprockelmaend.
EEn bedaeght Man, die in een Wijnbergh ſtaende, de rancken ſchijnt te beſnoeyen.
Daer zijn twee tijden om te ſnoeyen, maer nae Magons meeninge, wort de Wijnſtock eer beſnoeyt, eer dieſelve uytbot, want om dat die dan ſapiger is, ſoo iſſe oock beter en gelijcker te ſnoeyen.
Martius. Dorremaend, Lentemaend.
EEn Iongman met een Vorcke in de hand, diewelcke de aerde van den Wijnſtock ruymt, om den wortel van de overtollige veſelen en ſpruyten te ſnoeyen, hebbende ter ſijden een paerd.
Iongh wort hy geſchildert, om dat het wercken mette Vorcke een ſeer moeylijcke arbeyd is, en om datmen in deſe Maend den Wijnſtock ontbloot. Maer dit dient gewaerſchouwt, datmen ’t moet in der haeſt en niet te laet doen, want de Wijnſtok koſt bloeyen, en u de hoope doen verlieſen van een goede dracht, werpende de botten, van den ranck, ter aerden. ’t Paerd worter by geſtelt, om dat Plinius ſeyt, dat de paerden in deſe Maend tochtigh of bronſtigh worden.
Aprilis. Grasmaend.
TOt opmerckinge van veele die van den Landbouw geſchreven hebben, ſoo ſoumen konnen maecken eenen Landman mette bloote armen, diewelcke het riet of de ſtocken aen den Wijnranck ſtelt, om daer tegens op te loopen: en ter ſijden weyd een Koe met een Kalf, ’t welck den Koe ſuyght. Om dat Palladius verſtaet, dat de Kalvers meeſt in deſe Maend geworpen werden. En wil men daer in wat verſcheydentheyt maken, ſoo kanmen andere Dieren daer mede by doen. Palladius ſeyt mede, datmen in deſe Maend de Schaepen ſcheert. Of in plaets van de Koe, ſoude men een Man konnen ſtellen, die een Schaep ſcheert. Seyt verder dat in deſe tijd de Rammekens gelubt worden, en datter de meeſte overvloet van vette Lammerkens voor den dagh komen, die in den Winter of voorjaer geworpen zijn.
Majus. Bloeymaend.
EEn jongh Landman, ſtaende in ’t midden van een groene weyde, houdende in beyde handen een Seyſſen om gras te mayen.
Het gras wort in de May-Maend gemayt, want, ſeyt Columella, men moet het eer mayen eer het verdrooght, overmits het dan meerder overvloed aenbrenght en den beeſten aengenaemer is, want tuſſchen ’t groen en ’t droogh ſtaet het gras in zijn volkomentheyt.
Iunius. Wedemaend.
EEn Landman met bloote armen, die een Seyſſen houdende, mette rechter het kooren ſnijt en mette ſlincker hand nae hem treckt, of dat hy toont al gemaeyt te hebben, en dat hy van ’t kooren in ſchoven bind of hoopen maeckt. Want in deſe Maend wort het kooren, rijp zijnde, gemayt, dat anderſins door de aenſtaende hette ſoude verbranden, daerom moetmen daer mede haeſten, want het vertragen is ſeer ſchadelijck, overmits de vogelen en andere beeſten, daer groote ſchaede aen doen, of dat het al te droogh zijnde, afvalt. Daerom moet het geſneden zijn, wanneer het over al geel wort.
Iulius. Heymaend.
EEn Landman ſtaende op een dorſchvloer, half naeckt, houdende met beyde
