Haere kleederen waeren van ſeer sijne draeden met ſcherpſinnige konſte, en van onverſcheydelijcker ſtoffe geweeven, en nae dat zy ſelve ſeyde, ſoo hadſe dieſelve met haer eygen hand toegeſtelt, en deſe ſcheenen als rookige beelden, die een veracht Ouderdom hadde verduyſtert. In de uyterſte boorde van ’t kleed was een Griexſche Π. P. geweven, en in de bovenſte een Θ. Th. en tuſſchen deſe beide letteren ſcheenender eenige trappen uytgeſneden, waer mede men van de onderſte totte bovenſte letter moght klimmen. Dit ſelve kleed hadden de handen eeniger geweldenaers geſcheurt, en yder hadde eenige lapkens, ſoo veele als elck konde mede krijgen, wegh genomen. In de rechter hand hadde zy eenige boexkens, maer in de ſlincker voerde zy eenen Scepter of Rijxſtaf.
_p_406_Philosophia.jpg)
Wel te recht is zy van eerwaerdigh opſicht, want de Philoſophie is groote eere en eerbiedigheyt waerdigh, om dat zy een Moeder is van alle vrye konſten, een Meeſterſche van alle zeeden en van alle tucht, een Wet van ’t leven, een uytdeelſter van de geruſtheyt en een ſonderlinge gave Godes. De Philoſophie der goede konſten, is niet anders, ſoo Plato ſeyt, als een geſchenck en vindinge der Goden; gelijck M. T. Cicero en Auguſtinus in zijn Stad Godes in ’t xii boeck en xxi cap. aldus daer van ſpreeckt: Naedien nu de Philoſophie ſoo groot is, gelijck zy ſelve bekennen, datter geen hooger gaeve van God is gegeven, ſoo moetmen oock gelooven, datſe van niemand anders als van dien God gekomen is, dien zy ſelve, alhoewel zy veele Goden eeren, ſeggen, geen grooter God te weſen. Willende te kennen geven, dat de Philoſophie zy een geſchenck, van een waerachtigh en eenigh God: En om haere treflijcke aert, ſo wortſe eerwaerdigh genaemt. Daerom ſeyt oock Seneca de zeedige Philoſooph in zijnen xiv brief aldus: Nimmermeer ſal de ſnootheyt ſoo veele Mans worden, nimmermeer ſalſe ſich tegens de Deughden ſoo te ſaemen rotten, dat de naem van de Philoſophie niet ſoude eerwaerdigh en heyligh blijven. Zy heeft glinſterende oogen, van veel doorſichtlijcker kracht, als wel ’t vermogen is van andere Menſchen, en door haere kenniſſe, ſoo ſien en bekennen de Menſchen, door de oogen des Verſtands, veele verborgene dingen der Natuyre, ſoo wel van ’t Aerdrijck als van den Hemel, gelijck Cicero in dieſelve plaetſe uytdruckt, ſeggende dat de Philoſophie ten eerſten in den Godsdienſt onderwijſt, en daer nae in de zeedigheyt en grootmoedigheyt, en datſe, uyt ons gemoed, als van de oogen, de duyſterniſſe verjaeght, ten einde wy konnen ſien alle Hemelſche, Aerdſche, eerſte, laeſte en middel dingen.
Zy is van levende verwe, alhoewel zy bedaegd is, en ons ouderdom verre overtreft: om dat de Wijsheyt is van de opperſte en eeuwige Wijsheyt, te weten van God, aen onſen eerſten Vaeder geſchoncken, ſoo haeſt als hy geſchaepen was, en gaf hem kracht om over alles te heerſchen, gelijck in ’t boek der Wijsheyt x cap. te leeſen is. Van wiens groote Wijsheyt, die veel grooter is als Salomons, kondy by Pererium over Geneſin nae ſien. Dieſelve is van den beginne des Werrelts geweeſt en ſal altijd weſen, als Meeſterſche van alle Creatuyren, altijd levende en wacker, altijd op haere voeten ſtaende, om door haer de duyſterniſſen der onwetentheit, uyte gemoederen der Menſchen te verdrijven. Soo is dan de Wijsheyt beſtandigh en onbederflijck, diewelcke aen ygelijck perſoon, hoe oud van jaeren, dat hy oock magh weſen, macht en wackerheyt geeft, tegens alle ramp en verwarde ongelucken, en maecktſe
