96
vreemde is, niet dat gij niet beter wist te leven, maar dat gij in 't geheel het leven er bij hieldt, terwijl men er voor uitkwam dat het uw doel was elkander tot uw knechten te maken en beslag te leggen op elkanders eigendom."
—"Pas op, vader, pas op," zei Edith Leete lachende.
"Als u zoo heftig wordt, zal Mijnheer West denken dat u hem een standje maakt."
—"Als gij een dokter noodig hebt," vroeg ik, "dan stuurt gij zeker naar een bepaald bureau en dan wordt u iemand gezonden?"
— "In dit geval zou de regel niet goed wezen," antwoordde Dr. Leete. "Wat een dokter doen kan, hangt grootendeels af van zijne bekendheid met de constitutioneele eigenaardigheid en den algemeenen toestand van den patiënt. Daarom moet men vrij zijn om een bepaalden geneesheer te laten roepen, evenals bij u. Het eenige verschil dat in plaats van zijn honorarium voor zich zelf in ontvangst te nemen, hij het ontvangt voor rekening van de natie, door van de krediet-kaart van den patiënt volgens een tarief het bedrag af te knippen."
—"Ik kan mij begrijpen," zeide ik, "dat als de belooning steeds gelijk is, en een dokter geen patiënten mag afwijzen, dat dan de knappe medici veel en de minder knappe in het geheel niets te doen zullen hebben."
— "In de eerste plaats," antwoordde mijn gastheer met een glimlach, "als ik het zelf als een gewezen medicus zeggen mag, hebben wij geen slechte medici. Niet iedereen die maar wat geneeskundige termen in het hoofd heeft, laat men, zooals vroeger, de vrijheid om de lichamen van de burgerij te behandelen. Alleen studenten die de zware examens van de school hebben afgelegd
