86
van den een op den ander. Soms duurt het twee of drie uur voordat men de dingen heeft. Zoo was het waar ik verleden zomer logeerde en ik vond het heel lastig."
—"Ook nog in andere opzichten zal de dorpswinkel achterstaan bij den stadswinkel," gaf ik te kennen.
—"Neen, dat niet," antwoordde Edith, "overigens zijn zij even goed. Het bestelhuis van het kleinste dorp geeft u de keus van alles wat de natie bezit, want het landelijk pakhuis wordt voorzien precies als het stedelijk pakhuis."
Terwijl wij naar huis gingen, vroeg ik over het groote verschil in de afmetingen en de kostbaarheid van de huizen.—"Hoe kan dit onderscheid samengaan met het feit dat alle ingezetenen hetzelfde inkomen hebben?"
—"Het inkomen," zeide Edith, "is wel hetzelfde, maar de persoonlijke smaak beslist hoe ieder het besteden zal. Sommigen houden van mooie paarden, anderen, zooals ik, meer van mooie kleeren, en weer anderen van een uitvoerig menu. De huur die de natie krijgt voor de huizen wisselt af naar de grootte, de fraaiheid en de ligging, zoodat iedereen kan hebben wat hij verlangt. De grootere huizen worden in den regel door groote gezinnen bewoond, waarvan verscheidene leden samen de huur betalen; kleine families, zooals wij, vinden kleinere woningen gemakkelijker en goedkooper. Het is heelemaal een quaestie van smaak en van gemak. Ik heb gelezen dat in oude tijden de menschen dikwijls leefden op een groeten voet om elkaar wijs te maken dat zij rijker waren dan zij waren. Is dat wezenlijk zoo, Mijnheer West?"
—"Ik kan het niet tegenspreken," was mijn antwoord.
—"Nu, u ziet dat dit tegenwoordig niet zou kunnen, want ieders inkomen is bekend en het is bekend dat
