hout weggehaald wordt, zoo spoedig er sneeuw genoeg is gevallen!“
„Ja, als de sneeuw nog niet is vastgetrapt, is 't de beste tijd om hout te vervoeren“ zei de een.
„Dan is 't wat lichter voor paarden en mannen beiden,“ voegde de ander er bij. En hier mee gingen ze heen.
— En er viel sneeuw — meer dan genoeg zelfs, maar elken dag wachtte dominé Jürges te vergeefs op den langen trein van dampende paarden, die het hout naar de pastorie moesten brengen. Hij zou maar, zoodra de dagen langer werden, beginnen met de schuur inwendig op te knappen.
In den beginne lachte hij om de langzame boeren, die nooit aan den gang schenen te kunnen komen. En als de burgemeester, die de dorpelingen kende, hen uitschold voor de akeligste wezens, die er te vinden waren, verdedigde dominé in alle goedmoedigheid de kinderen zijner gemeente. „Zij hadden wel wat lang werk, maar éens kwam alles toch wel in orde.“
Maar toen de winter ten einde spoedde en de burgemeester dominé op zegevierenden toon vroeg: of het hout reeds uit het bosch was ge-
