HET ROODSTAARTJE.
SYLVIA TITHYS.
Het Roodstaartje herinnert door zijne kleuren aan den reeds beschreven Muurnachtegaal of Roodstaart-Tuinzanger. Intusschen is zijn vederkleed minder aanzienlijk en als ware 't vereenzelvigd met die van de daken onzer huizen. Ofschoon deze vogel minder algemeen voorkomt, dan de in de tuinen levende soort, is hij toch volstrekt niet zoo schaarsch, als men gewoonlijk wel meent. Roodstaartjes zijn niet zeldzaam, doch zij worden niet ligt opgemerkt, omdat hun gevederte zoo juist bij de pannen onzer daken past, en hun zacht streelend gezang door het geraas eener joelende menschenmassa overstemd wordt. In nagenoeg alle steden van Nederland komen zij dan ook vrij talrijk voor, en zelfs op de huizen der volkrijkste straten worden zij aangetroffen. Te Rotterdam b.v. vond ik het Roodstaartje in verschillende wijken. Te Leiden nestelde een paar, twee achtereenvolgende zomers, op een der daken van 's Rijks Museum van Natuurlijke Historie, en het mannetje zong er van den ochtend tot den avond, geenszins vermoedende dat, ter wille van die inrigting, zoo menige soortgenoot te midden van zijn juichend liedje was gedood. In Noord-Braband vond ik het in bijna al de steden, die ik er bezocht. Toch kennen slechts weinigen dit diertje, en zelfs de schoorsteenveger, die toch anders ex officio dikwijls genoeg zijne hooggelegen verblijfplaats nadert, merkt het niet op.
Niet echter in alle landen van ons werelddeel bezoekt het Roodstaartje de steden zoo geregeld als hier te lande; in Engeland en in het Zuiden van Europa bewoont het de rotsen en is gemeen op de lagere Alpen. De aldaar levende voorwerpen zijn veel grijzer van kleur, dan die in Nederland vertoeven. Bij de Roodstaartjes komen dan ook, waarschijnlijk door klimaatsverschil, soms afwijkingen van de grondkleur (type) voor, zoodat zij hier helder, ginds flets zijn. De wijfjes gelijken wel eenigermate naar die van den Roodstaart-Tuinzanger, doch zij zijn iets graauwer en heb-
