Pagina:Oorlog, Verzen in staccato.djvu/15

19.

De nieuwe mensch!

De mensch in rood? De mensch in zwart? De mensch in pijn? De mensch geen hart? Mensch, mensch! God, God! Waar zijt ge toch?! Men roept. Men smeekt. Antwoord dan toch! ...........   ....... Zie niet naar Mij. Keer tot u in. Sta nu niet stil. Dat heeft geen zin.

Klaag niet. Ween niet: Het dier baarde u, Den mensch En gij, in bloed, baart nu! Uit zwart komt wit. Licht komt uit vuur. Gij lijdt en ’t is maar voor één uur! Baar! Baar een nieuw[-] en mensch, een God! Baar! Baar in pijn. Maar baar een God!”

20.

De nieuwe Mensch!

De nieuwe Mensch       zal glanzend zijn! De nieuwe Mensch       is eeuwig rein! Hij ’s driekwart geest en een kwart stof. En nooit maakt smart zijn oogen dof.

Hij zweeft. Hij vliegt. Hij ’s licht en lucht. Hij kent geen traan, hij kent geen zucht.       ..... ....       .. .. ..... Een kreet stijg’ op uit d’aarde, één wensch: De nieuwe mensch! De nieuwe mensch!