"Keizer Beramo verlangt ernaar zijn Spiegel terug te krijgen, die in het bezit is van the Koningin, in overeenkomst met haar verdrag met hem. Hij heeft ons naar dit gebied gestuurd om het vooreerst te bevrijden van de vele schade, voortdurend veroorzaakt door de Hand die elke dag op zee verschijnt, en daarna moeten we de Spiegel naar hem terugbrengen."
De raadgevers zeiden dat de koningin zeer verheugd was en dat als ze het land zouden bevrijden van de schade die door de ongelukken van de Hand was aangericht, de Spiegel onmiddellijk aan hen zou worden gegeven. De jonge mannen vertrokken gewillig om de volgende dag vroeg terug te keren.
De raadgevers gingen samen met hen naar de kust en ze zouden zo te werk gaan dat de Hand in de toekomst niet meer gezien zou worden en dat niemand ergens in het land zou worden meegenomen.
Dit nieuws verspreidde zich door de stad en iedereen was erg blij en vol bewondering. En in de wetenschap dat de jonge mannen de volgende ochtend naar de kust zouden gaan, ging een groot aantal mensen 's nachts buiten de stad naar de plaats waar ze zouden zijn. En de raadgevers, vergezeld van de hele hof, gingen 's ochtends naar het paleis waar de jonge mannen logeerden. Ze vertrokken samen en kwamen bij zonsopgang op de kust aan en zagen de Hand recht omhoog stijgen en zich boven de zee openen.
De oudste broer stond onmiddellijk tegenover de Hand op. Hij hief zijn eigen hand op, met de tweede en derde vinger recht omhoog, en de andere drie vingers naar beneden en gesloten. Daarop stortte de Hand die zoveel vernietiging had veroorzaakt, in de zee en is sindsdien nooit meer door iemand gezien.
