Pagina:Peregrinaggio di tre giovani figliuoli del re di Serendippo.djvu/48

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen

Met God's hulp begreep ik dit toen ik aan de kust stond en tegenover de Hand mijn eigen hand opstak, met de wijs- en middelvinger recht omhoog, en de andere gesloten en naar beneden, ik de Hand beschaamd in de zee liet duiken, zodat hij nooit meer zal verschijnen. Want als dit wilde symboliseren dat er vijf gelijkgestemde mannen nodig zouden zijn om de wereld te beheersen, dan toonde ik aan dat dit een waanvoorstelling was en dat niet vijf, maar slechts twee mannen met hetzelfde doel voldoende zouden zijn geweest om dit te bereiken."

De Koningin had grote bewondering voor deze woorden en ze realiseerde zich dat de jonge mannen begiftigd waren met nobele en hoge intelligentie.

Ze namen afscheid en begeleid door de hooggeplaatsten van het hof keerden ze terug naar hun paleis.

Daarna, toen raadgevers van de Koningin met haar bijeen kwamen en de terugkeer van de Spiegel naar Beramo bespraken voor de verleende hulp, zei de oudste van hen:

“Voor zover we alreeds hebben gezien, hebben de jonge mannen het land van een ernstige plaag bevrijd; maar wie kan er zeker van zijn, dat vroeger of later de Hand niet zal terugkeren, en dat we ons weer in de vorige situatie bevinden? Dus het lijkt mij dat we deze kwestie serieus moeten overwegen voordat de Spiegel wordt teruggegeven.”

De Koningin voegde aan deze woorden toe: “We kunnen en mogen niet nalaten onze belofte aan Beramo na te komen, maar om er zeker van te zijn dat de Hand ons land niet langer zal lastigvallen, heb ik een uitstekende remedie, en het is deze: