Nu, had zijn raadgever een wijze en heel mooie dochter, en haar gouvernante die een waardige vrouw was, wist toevallig dat er geen jonkvrouw kon worden gevonden die de jongeman aardig vond. Ze dacht dat de dochter van de raadgever de jonge man welgevallig zou zijn vanwege haar grote schoonheid. Dus zocht ze naar een gelegenheid om bij hem te zijn en maakte hem duidelijk dat als hij de dochter van haar meester zag, wier behoedzaamheid en schoonheid die van iedereen van haar leeftijd overtroffen, ze er zeker van was dat hij haar tot vrouw zou nemen.
De jongeman luisterde naar haar en vroeg de gouvernante toegenegen om hem te laten weten hoe hij haar kon zien. Ze antwoordde hem als volgt: "De raadgever, mijn meester, stuurt gewoonlijk bijna elke zondag zijn dochter op jacht. Terwijl ze de hele week bezig is met deugdzame werken, heeft ze die dag in ieder geval geen verplichtingen. Daarom, als u haar wilt zien, kan dit gemakkelijk worden geregeld als u ons de volgende zondag naar het platteland wilt volgen." De jongeman was de gouvernante eindeloos dankbaar voor deze woorden.
Hij onthulde dit alleen aan een van zijn metgezellen met wie hij op zondag te paard ging, en op enige afstand begonnen ze de vrouwen van de raadgevers die op jacht gingen, te volgen.
Bijna drie mijl van de stad was een eerbiedwaardige en oude kerk, waar de jonkvrouw, die de jonge man herkende aan de tekens die de gouvernante hem had gegeven, met haar gezelschap stopte nadat ze twee duiven in de klokkentoren had gezien.
