Wilde hyacinth.—Edymion nutans.
Deze Wilde hyacinth, hoewel er vrijwat op gelijkend, verschilt van de bekende gekweekte winter- en voorjaarsplant, de Hyacinthus orientalis, waaraan Haarlems omstreken haar roem danken, door een aantal kenmerken in den vorm. De klokjes, door het zesslippig bloemdek gevormd, zijn tot aan den voet gespleten en daar veel minder buikig dan die van de gekweekte hyacinth, terwijl de beide steunblaadjes bij elken bloemsteel gekleurd zijn en ongelijk van lengte. De kleur van het bloempje op onze afbeelding is de meest gewone, maar roode en lila Endymions komen ook voor. Zij vormen een mooien slanken tros, die iets sierlijks krijgt door de aardige losse manier, waarop de slippen van het bloemdek naar buiten zijn omgeslagen.
De groene bladen zijn iets smaller dan bij de gekweekte hyacinth, vier of zes in getal en min of meer gootvormig. In centripetale richting gaat dus het er op vallend regenwater rechtstreeks naar die plaats in den grond, waar de bol en de van daaruit naar beneden gerichte worteltjes het noodig hebben. Is die bol goed ontwikkeld, dan bevat hij in zijn vleezige rokken een grooten voorraad gereed gemaakt voedsel, zoodat de plant daaraan, met de noodige hoeveelheid water, lucht en licht genoeg heeft voor zijn bestaan.
Het zestallige bloemdek bestaat uit twee kransen van drie slippen en van de zes meeldraden zijn de drie buitenste met de dekslippen vergroeid, terwijl de drie binnenste vrij zijn. Als de helmknoppen zijn opengesprongen, teekenen zij een helder wit kruisje af op de donkerpaarse omhulling. In het fleschvormige doosvruchtje zijn een aantal kleine zaden geborgen.
Het rijkgebloemde trosje is een sieraad van eenige oude bosschen in ons land; de Haarlemmerhout vertoont het plantje nog, en op oude buitenplaatsen kan men ook bewonderen dit petekind van den bekoorlijken Griekschen herder Endymion, wiens schoonheid zelfs de koele maan tot minnekoozen verleidde.
Op 't punt van dien naam valt er nog al wat wisseling te constateeren. De namen Hyacinthus non scriptus, Agraphis nutans, Scilla nutans, Edymion non scriptus komen alle voor, doch thans schijnt de naam Edymion nutans door de geleerden algemeen aangenomen te zijn.
