Pagina:Plantenschat - inleiding tot de kennis der flora van Nederland (1898).djvu/36

Uit Wikisource
Deze pagina is gevalideerd
— 13 —

Gewone klaverzuring.—Oxalis acetosella.

Klaverzuring is een zeer kenmerkende naam, want de drie soorten, die van dit geslacht bij ons voorkomen, hebben allen drietallige uit hartvormige blaadjes gevormde bladeren, die veel op die van de Klaver gelijken en bezitten, door de groote hoeveelheid zuringzuur (oxaalzuur), die ze bevatten, een zuren smaak.

Die bladeren leveren bij al de soorten een zeer mooi voorbeeld van den plantenslaap, want elk blaadje vouwt zich 's nachts langs de middennerf naar voren geheel of ten deele dicht en zakt bovendien naar beneden, zoodat de drie middennerven bijna tegen elkaar en tegen den bladsteel, die opgericht blijft, komen te liggen, waardoor de achterzijde der blaadjes, die voornamelijk de huidmondjes bevat, bijna geheel bedekt wordt.

De lange bladstelen komen bij de hier afgebeelde Oxalis acetosella allen uit den wortelstok, zoodat er geen bebladerde stengel is. De bloempjes hebben bij het geheele geslacht een vijfbladigen kelk en een vijfbladige bloemkroon, 10 meeldraden, meest 5 lange en 5 korte, van onderen met elkaar vergroeid, en een bovenstandig vruchtbeginsel met 5 stijlen. Bij deze Gewone klaverzuring, die op vochtige plaatsen en schaduwrijke plekken in bosschen voorkomt, doch lang niet overal, b.v. in de Arnhemsche bosschen veel, in de Lochemsche bosschen zeer weinig, is de bloemkroon fraai wit of licht rose, met roode adertjes en een gele vlek aan den voet. Zij bloeit reeds in Mei, doch vertoont het verschijnsel van Cleistogamie, d. i. later worden er, verborgen in de oksels der bladeren, kleine, altijd gesloten blijvende bloempjes voortgebracht, die door zelfbestuiving zaadjes voortbrengen.

De Oxalis stricta, de Rechtstandige klaverzuring, vindt men menigvuldig als onkruid op bouwland en in tuinen; zij heeft een flink bebladerden gladden stengel en fraai gele bloempjes, die op lange stelen met drie tot zes bij elkaar staan. De derde soort, Oxalis corniculata, die minder algemeen is, wordt van deze vooral onderscheiden, doordat de bladeren vliezige bladscheeden hebben en de vruchtstelen naar beneden gekeerd zijn, maar aan hun top de vruchtjes weer even omhoog heffen. Deze vruchten vindt men eerst in Augustus en September. Ook Oxalis stricta is geen voorjaarsbloem, zooals Oxalis acetosella, maar bloeit meest niet eerder dan in Juli.