het was, niet zoo bang maken, dat ik iets slechts wilde doen, doch toen wij uit het raadhuis waren gekomen, gingen de vier anderen naar Salamis en haalden Leon, maar ik ging mijns weegs naar huis. En misschien ware ik daardoor gestorven, zoo dat bestuur niet spoedig gevallen was. En dat kunnen velen getuigen.
21. Denkt gij, ik was zooveel jaren doorgekomen, als ik in het staatsleven ware geweest, en dan als een goed man het brave had gesteund, en gelijk behoort, dat boven alles gesteld? Het heeft er niets van, o mannen Atheners, noch kan eenig ander mensch dat. [En indien ook een ander], ik toch zeker niet, die [zoo ge mijn daden nagaat] door gansch mijn leven heen en in mijn openbaar optreden zoo ik daarin dan iets deed-èn in mijn persoonlijk verkeer, één en de zelfde man zal blijken, die nooit tegen het recht in iets toegaf, noch aan een ander, noch ook aan een van hen, die mijn lasteraars mijn leerlingen noemen. Maar ik was nooit iemands leermeester, doch zoo een mensch, als ik spreek en mijn werk doe, verlangt mij te hooren, hij zij jong of oud, niemand ooit heb ik het misgund. En ik spreek niet, zoo ik geld krijg, noch, zoo ik het niet krijg, niet, doch gelijkelijk geef ik mij èn aan rijk en aan arm om te vragen, en ik geef mij ook als iemand wil antwoorden en hooren wat ik zeg. En deze menschen, of zij braaf worden of niet, daarvan mag ik billijkerwijze niet de schuld dragen, daar ik niemand van hen ooit onderricht beloofd heb noch verstrekt. En zoo iemand beweert van mij ooit wat geleerd of gehoord te hebben, wat ook niet alle anderen, weet dan wel, dat hij geen waarheid spreekt.
22. Maar waarom dan gaan velen zoo gaarne langen tijd met mij om? Gij hoordet dat, o mannen Atheners, ik zei u gansch de waarheid: zij hooren gaarne het onderzoek van hen, die meenen wijs te wezen en het niet zijn, want dat is niet onaangenaam. Doch mij, naar ik beweer, is door den god opgedragen dat te doen, en door orakels en door droomen en
