PŒNA, COMES SCELERIS.
OMnes, quas mundus propinat, voluptates apibus non dissimiles esse, non immerito dixerim, fronte blandiuntur, postica pungunt, de sese iudicent alii, ad me quod attinet, non memini quidquam mihi unquam accidisse, cui voluptatis nomen merito tribuendum censeam. Unicus sane dolor corpus 5 magis afficit, quam voluptates mille. Quid mirum? semper aliquis dolor voluptati, dolori nulla voluptas finest. Nulluur mortalibus gaudium purum est. Id si verum in doloribus hisce temporalibus ac momentaneis, quanto magis id locum obtinebit in æternis. Hæc si vera, cum particula aliqua corporis affligitur, quanto verffora si corpus universum: si dolor unius articuli, ut puta dentis, intolerabilis nonnemini videatur, quid de exquisito animæ simul ac corporis supplicio cogitandum est? statuamus igitur nullam hic voluptatem puram esse, vel si uspiam aliqua, certe, nisi in conscientiæ puritate, non inveniri; nam quemadmodum corpus voluptatum capax non est, nisi bene temperatuur, ita nec animus, nisi conscientia rite purgata.
GENES. 2. 17.
DE ligno auteur scientiae boni & mali ne comedas, in quocunque enim die comederis ex eo, morte morieris.
PROVERB. II. 21.
DE main en main le meschant, ne demeurera point impuni.
TEn is niet ongherijmt, de wereltsche wellusten metten byen te verghelijcken, also de selve beyde de soeticheyt inde mondt, de bitsicheyt en bitterheydt inde steert draghen. Yeder oordeele van sich selven, wat my belangt, ick derf seggen dat my noyt yet bejeghent is, dat te rechten den naem van wellust mochte gegeven werden. Een eenige droefheyt, gaet ons veel dieper in, als dusenderley genuchten. Ist wonder? daer en is gheen vreucht, die niet altijts wat onsoets ontrent haer en heeft: weedom daer en tegens en heeft nimmermeer een soete bete, maer is over al haer sells gelijck. Het welcke indien plaetse heeft in tijdelijcke pijne, wat sal't zijn, daer het geheele lichaem te lijden sal hebben? Indien de pijne van een tant, ofte ander kleyn lit, onlijdelijck wert gheacht, wat sal't zijn daer lijf en ziele gesamentlijck inde uytersten weedom sullen liggen? daer en is dan hier geen blytschap te verwachten die recht suyver en onvermengt is: ten ware in een oprecht gesuyvert gemoet: want, gelijck een onguer en ongesont lichaem niet bequaem en is om wellust te pleghen, en in deselve smaecke te vinden, so mede in ons gemoet, indien het niet ghesuyvert en zy, van doodelijcke wercken.
