QVALIS MATER TALIS FILIA
NOn corpus, non formam, non morbos tantùm, sed & vitia pleraque, veluti hæreditaria, à parentibus nos haurire, & rerum naturalium scriptores, & usus docet.
Stirpemque invisam degener sanguis refert.
Inquit Tragicus: & contrà, par est meliores esse eos, qui ex melioribus, ait Philosophus. Cum verò nullius adeò intersit in indolem alterius inquirere, atque illius qui individuam vitæ societatem cogitare cæpit, non vana cura est quibus moribus parentes eius sint, cui animum adiecit, indagare. Formam tantùm aut lineamenta corporis, nescio quæ, aliquis ut scopum hic respiciat? nugae. Ista privatæ voluptati tantum serviunt. At matrimonium non nobis solum, sed agnatis, sed posteritati, sed reipublicæ contrahendum est. Si ergo non degenerem mundi incolam, nec inficiendum sæculo nomen, ut ille ait, aliquando vixisse te posteritati testatum velis, nequaquam affinitatem contrahas neque intra domum recipias, ut Eurip. ait, malae mulieris pullum; sed audi Poetas uno ore sibì acclamantes.
IUVEN.Si damnosa senem iuvat alea, ludit & hæres.
SAT. 4.Bullatus, parvoque eadem movet arma fritillo, &tc.
Sic natura iubet.
EX EURIP.Ne unquam affinitatem contrahas, neque intra domum accipias
malæ mulieris pullum: imitantur enim mulierum opprobria. Hoc
ergo considerate mihi, ô proci, bonâ filiam ex matre ut ducatis
MEn erft van zijn ouders niet alleenlijck goet en bloedt, maer menichmael oock der selver uyterlijcke sieckten ende innerlijcke ghebreken. Want gelijc den Poët seyt,
Van 'tquade noyt yet goedts en quam.
Middelertijt en isser geen mensche so veel gelegen aen yemants aert en imborst recht te kennen, als de gene die van sinne zijn sick ten houwelijc te begeven, dewelcke voor al wel hebben te letten op de ouders van de gene die sylieden meynen by der hant te nemen. Een proper neusjen, een kleen mondetjen, een gau oogje, een besneden tronitjen, en diergelijcke visevasen sick als een wit in desen voor te stellen, is enckele dwaesheyt, na dien alle sodanige dingen u eygen selfs en niemant anders zijn rakende, daer nochtans een rechtschapen houwelijck niet alleenlick en behoort te sien op den genen die dat aengaet, maer sonderlinge mede op't gheslachte, op de nakomelingen, op het gemene beste, de welcke (alst wel soude gaen) yder haer bescheyden deel behooren te hebben.
