Pagina:Stijl vol 01 nr 01 p 001-006.djvu/1

Uit Wikisource
Deze pagina is proefgelezen
A­BON­NE­MENT BIJ VOOR­UIT­BE­TA­­LING BIN­NEN­LAND 4.50 BUI­TEN­LAND 5.50 PER JAAR­GANG . VOOR AN­­NON­CES WEN­DE MEN ZICH TOT DEN UIT­GE­VER.

MAAND­BLAD VOOR DE BEEL­DEN­DE VAK­KEN. RE­DAC­TIE THEO VAN DOES­BURG. UIT­GA­VE X. HARMS TIE­PEN.

ADRES VAN RE­­DAC­TIE: KORT GAL­GE­WA­TER 3 LEI­DEN. AD­MI­NI­STRA­TIE: X. HARMS TIE­PEN, HY­PO­LI­TUS­BUURT 37 DELFT, INTERC. TEL. 729 EN 690.

1e JAARGANG.
NUMMER 1.
OCTOBER NEGENTIENHONDERDZEVENTIEN.

TER INLEIDING.

Dit tijdschriftje wil zijn eene bijdrage tot de ontwikkeling van het nieuwe schoonheidsbewustzijn. Het wil den modernen mensch ontvankelijk maken voor het nieuwe in de Beeldende Kunst. Het wil tegenover de archaïstische verwarring — het „moderne barok” — de logische beginselen stellen van een rijpenden stijl, gebaseerd op zuivere verhouding van tijdgeest en uitdrukkingsmiddelen. Het wil de huidige denkrichtingen betreffende de nieuwe beelding, die, hoewel in wezen gelijk, zich onafhankelijk van elkaâr ontwikkeld hebben, in zich vereenigen.

De Redactie zal het hierboven omschreven doel trachten te bereiken door den werkelijk modernen kunstenaar, die iets kan bijdragen tot de hervorming van het aesthetisch besef en de bewustwording der beeldende kunst aan het woord te laten. Waar het publiek nog niet aan de nieuwe beeldingsschoonheid toe is, wordt het de taak van den vakman het schoonheidsbewustzijn bij den leek wakker te maken. De werkelijk moderne, — d. i. bewuste, — kunstenaar heeft een dubbele roeping. Ten eerste: het rein-beeldende kunstwerk voort te brengen; ten tweede: het publiek voor de schoonheid der reine beeldende kunst ontvankelijk te maken. Hiervoor is een tijdschrift van intiemen aard noodzakelijk geworden. Te meer, daar de openbare kritiek in gebreke bleef het te kort aan schoonheidsontvankelijkheid voor de abstracte kunstopenbaring, aan te vullen. Tot dit laatste zal de Redactie de vaklieden zelf in staat stellen.
Dit tijdschriftje zal hierdoor een inniger contact scheppen tusschen kunstenaar en publiek en tusschen de beoefenaars der verschillende beeldende vakken. Door den modernen kunstenaar over zijn eigen vak aan het woord te laten zal het vooroordeel, als zou de moderne werkman volgens vooropgestelde theorieën werken, verdwijnen. Integendeel. Het zal blijken, dat het nieuwe kunstwerk niet voortkomt uit a priori aangenomen theorieën, maar juist andersom, dat de beginselen voortvloeien uit de beeldende arbeid.
Het zal zoodoende de mogelijkheid voorbereiden eener verdiepte kunstcultuur, gegrond op gemeenschappelijke belichaming van het nieuwe beeldende kunstbewustzijn. Zoodra de kunstenaars in de verschillende beeldende vakken tot de erkenning zullen komen, dat zij in principe aan elkaâr gelijk zijn, dat ze eene algemeene taal te spreken hebben,

1