ALDO CAMINI
CAMINOSCOPIE
’N ANTIPHYLOSOFISCHE LEVENSBESCHOUWING ZONDER DRAAD OF SYSTEEM
BOEK II
I
De twee zekerheden: het leven als splitsingsproces in mathematische orde. Evolutie als afstootings- of objectiveersysteem. Hoe de woorden of teekens te vinden, die plastisch genoeg zijn, om uitdrukking te geven aan een levensbeginsel dat zijn ontstaan dankt aan de samenvatting van alle voorgaande. Tot lijken werden ons de beroemd-en beruchtheden, vroegerer geslachten. Gretig bemesten wij de nieuwe wereld daarmede.
Mogen de verschillende levensvoorwaarden ook al tot de catagorie der noodzakelijkheden gerekend worden, het systeem dat we bestaan noemen, hoe ook gedacht: transcendentaal, geometraal of tastbaar blijft onverantwoordelijk. Ik meen: de noodzakelijkheid van het leven als geheel is niet aan te toonen.
Zelfs al mogen god en geometrie in ons bestaan begrepen zijn, geen enkele axioma kan het bestaan van god rechtvaardigen; {{sp|het leven vernietigt zic{{h, terwijl het zich opbouwt.
Het leven voltooit zich, door zich te vernietigen, De zelfvernietiging van het leven is te verklaren uit zijn absolute inconsequentie waarin - en + gelijke grootheden zijn. De oorzaak dezer zelfvernietiging bestaat grootendeels in de bezigheid die wij denken noemen. Voor zoover wij het leven denken bestaat het voor ons (god bestaat in zoover ik hem denk enz.), terwijl het zich niet objectiveerende subject, menschelijk onmogelijk, ja liever geheel onbestaanbaar is ...
Het objectiveersysteem is het eenigst wezenlijk-menschelijke dat ons rest terwijl het naar binnen gekeerde denken (afkomstig uit den drogen en harden bodem
86
