Pagina:Taalroute Schiermonnikoog

Uit Wikisource
Deze pagina is niet proefgelezen

Taalroute Schiermonnikoog, vertaald door Henk Koning.

Taalroute:

Wat biint ús oon dat lytj stok greeuwn?
Wy fúeren wal de wereld reeuwn,
maar wèzzen der wier hannedreeuwn
en sachten der ús ankergreeuwn.
Wy dwiilen der as ben al reeuwn
en hewwe ’n bulte wille feeuwn.
Dat ôles is sò by ús bleeuwn
en stevich yn ús hetsen schreeuwn.
Wat biint ús oon dat lytj stok laun?
it minste is ús al in bjaun,
af is’t aik maar fan dún af straun:
in haunfol saun.

Taalroute:

Wat bindt ons aan dat stukje grond?
wij voeren wel de wereld rond
maar werden er weer heen gedreven
en zochten daar onze ankergrond.
Wij dwaalden er als kind al rond,
en hebben er veel plezier gehad.
Dat alles is ons zo bijgebleven
en vast in onze harten geschreven.
Wat bindt ons aan dat stukje grond?
het geringste is ons al een band:
of is ’t ook maar van duin of strand:
een handvol zand.


Mr. J.E. Banck:

Fole heste ús afterlatten,
sjogge wy dyn palder ieuwr,
elkien kin er trats op wazze,
in fruchtber losthaf feur de bieur!

Mr. J.E. Banck:

Veel heb je ons nagelaten.
Overzien we je polder:
Iedereen kan er trots op zijn:
Een vruchtbare lusthof voor de boer.


Oon wylen mr. J.E. Banck:

Mooi sarch heste ieuwr dyn eilaun wôke,
fole segen heste ús bracht.
Sò is hier dyn bank ferriizen,
as blyk fan in tankber nooigeslacht.

Aan wijlen mr. J.E. Bacnk:

Met zorg heb je over je eiland gewaakt,
veel zegeningen heb je ons gebracht.
Zo is hier jouw bank verrezen,
als blijk van een dankbaar nageslacht.


Ús Seedyk:

Dò leiste as in starken bjaun
as in grienen slinger om it laun,
van aist tat wast omslútten.
De fruchtbre palder eeuwnder lee,
behúedste feur it heichgaind tee,
dò haudste it watter bútten.

Onze Zeedijk:

Je ligt als een sterke band,
als een groene slinger om het land,
van oost tot west aaneen gesloten.
De vruchtbare polder onder de luwte:
behoed je voor het hoge tij:
Jij houdt het water buiten.


Mymeringen:

Ik dwiile es yn ús dúne reeuwn,
der greut en bleut sò fole.
Ik tacht: “wat is ’t tach wondermeu
hier op ús lytje pole!”

Mijmeringen:

Ik dwaalde eens in onze duinen rond,
daar groeit en bloeit zoveel.
Ik dacht : “Wat is het toch wondermooi,
hier op ons stukje grond”.


Ús fjúer túer:

Wat stieste der statich op ús eilander dúne,
heich op de útkyk haudste de wacht,
yn starm en eeuwnweer, yn kaude en jitte
dochste dyn plichten by dei en by nacht.

Onze vuurtoren:

Wat sta je daar statig op onze eilander duinen,
hoog op de uitkijk houd je de wacht,
in storm en noodweer, in koude en hitte,
doe je je plichten bij dag en bij nacht.


Winterstraun:

It straun leit leech en breed,
mooi êve yn ‘t daide fan de tejen,
de wiin, de fieuwlereup,
ik mark allene ‘t gotte swejen.
Wat krimpe en heeuwt en wier,
De lytje miet fan ‘t gotte, rúme.
Nach lytjer ding is hier:
in minsk, ferlôren en ferklúme.

Winterstrand:

Het strand ligt leeg en breed
met eb in het dode van de getijden.
De wind, de roep van een vogel,
ik merk alleen het grote zwijgen.
Wat schelpen en hout en wier,
de kleine maat van ’t grote, ruime.
Nog kleiner ding is hier:
een mens, verloren en verkleumd.


Fredenhaf:

Ienfaudich is it graf,
maar ieuwral leit de stilte.
wat krimpe, in blom, in strúk, in krús.
Hier sjongt de lets syn liet,
hier rieuwzje saft de halmen.
Al is ’t yn fraimden greeuwn,
hy is tach feilich thús.

Vredenhof:

Eenvoudig is het graf,
maar overal ligt de stilte,
wat schelpen, een bloem, een struik, een kruis.
Hier zingt de leeuwerik zijn lied,
hier ruist zacht het helmgras.
Al is ’t in vreemde grond,
hij is toch veilig thuis.


Ús Paradys;

As ik es keurje yn ús darp,
en gai by ôles troch,
Wat is it dan tach fris en knap,
it búeltjen wat ik sjoch.

Ons Paradijs:

Als ik eens wandel door ons dorp
en alles bij langs loop:
wat is het dan toch fris en mooi:
het beeld wat ik dan zie.


Wikipedia Wikipedia heeft een encyclopedisch artikel over Schiermonnikoogs.