gaan behooren, niet missen konden belangstelling te wekken, zelfs, hoe vreemd het mag klinken, een zeker welbehagen teweeg brachten; maar men vond ook een landstreek, die een zeer groote verscheidenheid van de schoonste natuurtafereelen aanbood, gelijk die nergens elders in ons land te vinden zijn; men vond, in Nederland, een geheel vreemd land, met een andere natuur, andere zeden en gewoonten, ja zelfs, voor zoover de massa van het volk betreft, een vreemde, bijna onverstaanbare taal.
En eigenlijk, niet alleen wanneer men Limburg, vooral het Zuidelijke gedeelte, ziet op de kaart, maar ook wanneer men het bezoekt, komt men tot de overtuiging, dat, mag het staatkundig ook een onbetwist, wellicht zelfs onbetwistbaar, deel van Nederland zijn, men het, naar de regelen der natuurkundige aardrijkskunde, niet als een deel daarvan, maar veeleer als tot Duitschland behoorende moet beschouwen, In naam is men daar nog in Nederland, maar inderdaad gevoelt men zich elders.
Werd men tot vóór weinige jaren nog teruggehouden door de gedachte, dat men zich te zeer zou moeten behelpen, om daar eenige dagen of weken achtereen werkelijk genot te smaken, voor die vrees bestaat thans niet de minste grond meer; ook komt men er spoedig en gemakkelijk, zoodat er thans voor niemand, die zich tijdelijk wil verplaatsen, reden meer is, om niet met dit schoonste gedeelte van ons land nader kennis te maken; waar zelfs zij, die, om de bovenvermelde reden, gewoonlijk aan een buitenlandsche reis de voorkeur geven, zullen vinden wat zij verlangen, met uitzondering alleen van de gelegenheid om veel geld kwijt te raken.
