draagt nergens de kenmerken van gerestaureerd te zijn, hetwelk soms den indruk van oude gebouwen zoo zeer verstoort. Dit kan alleen het gevolg hiervan zijn, dat het nooit verwaarloosd werd, en, ondanks oorlogen en twisten, aan de vernielingswoede der middeleeuwen en de sloopingsmanie van de achttiende eeuw ontsnapte. Zooals dit gebouw daar nu staat, kan het nog eeuwen blijven staan; instorten van ouderdom zal het niet en omverwaaien nog veel minder. Moeilijk inderdaad zal men elders zulk een fraai model van ouden kasteelbouw aantreffen, zoodat het veilig onder de voornaamste merkwaardigheden van Valkenburg mag gerekend worden. Wij keeren dan ook terug met de overtuiging, dat de indruk van dit kasteel ons lang in herinnering zal blijven.
We wandelen nu langs den grooten weg naar Valkenburg terug, en gaan daartoe bij den grooten Lindeboom natuurlijk rechtsaf.
Schuin over het laatste huis van Oud-Valkenburg blijven we onwillekeurig stilstaan bij een fraaie dichte lindenlaan; oude boomen, welker takken van boven in elkaar gemengd en die daarna gewelfvormig gesnoeid zijn. Zulk een ouderwetsche laan, op een helder licht punt uitloopende, heeft toch altijd iets aantrekkelijks.
Wij gaan hem dan ook even in, want hij behoort tot een ander oud middeleeuwsch gebouw, het Kasteel Schaloen. Dit gebouw zelf ziet er op dezen kleinen afstand gezien, uiterst eenvoudig en eenvormig uit, zeer karakteristiek is het echter, om de daarvoor liggende vierkante steenen vijvers, die, met den geheelen aanleg aan dit voorplein, ons een goed denkbeeld geven van de onmiddellijke omgeving van
