recht schilderachtig, maar uit den aard der zaak niet altijd even gemakkelijk te begaan, wegens de zeer ongelijke wagensporen, terwijl de regen in het midden een diepe geul uitspoelde. Links ziet men de groote hoeve "Heihof" nog merkbaar hooger liggen.
We komen nu uit in hetzelfde dal, waarin ook de holle weg van "Heihof" uitmondt, passeeren na weinige minuten het station, en zijn dus weer zoo goed als thuis.
Deze wandeling, waarvoor men ongeveer twee en een half à drie uren kan stellen, munt wel is waar niet uit door vele riante vergezichten, maar ze biedt toch velerlei dat, vooral ter afwisseling, niet anders dan aangenaam kan zijn. Het best zal wezen, in het midden van den zomer althans, haar tegen den avond te ondernemen, evenals dit met alle wandelingen op de bergen het geval is. Op het midden van den dag is het er over 't algemeen wel wat zonnig.
Wil men zijn wandeling echter niet zoo ver uitstrekken, dan kan men, even vóór de bouwhoeve "Holswick" een tourniquet, rechts aan den weg door-, het weiland dwars over-, weer op een tourniquet af en ook dit doorgaan, waarna men op een karreweg komt, die in rechte richting dwars door het bosch bergopwaarts loopt.
Hier is dwalen onmogelijk.
Deze weg moge sommigen wat steil zijn, het is er frisch en aangenaam, en, staan er ook geen banken, gelegenheid om, uitrustende, de koelte van het bosch te genieten vindt men genoeg.
Het bosch verlaten hebbende komt men dan op de vlakte, waar een voetpad rechts, in schuine richting, ons door het uitgestrekte grasland op een karreweg brengt, de Boschstraat genaamd, juist
