morgen wel „onder handen nemen", en dan in ééns goed; dit was beter dan al dat preeken vooraf.
— Geloof mij, Ernst,—zei zijn moeder, terwijl ze zoo arm in arm met haar zoon voortwandelde, en moederlijke bezorgdheid haar het spreken moeilijk maakte—het beste wat ge kunt doen, als ge in zoo'n groote stad geheel op eigen beenen staat, teneinde aan velerlei verleiding het hoofd te bieden, zonder u zelven daarom gepaste genoegens te ontzeggen, is u een bepaald doel voor oogen te stellen, en er reeds van 't begin af ernstig op bedacht te zijn, hoe ge dit doel het spoedigst zult kunnen bereiken. Dáárdoor zullen uwe gedachten zich zóózeer tot uwen maatschappelijken werkkring bepalen, dat ge wèl nu en dan afleiding zult behoeven, maar dat een dag, in gepaste vroolijkheid doorgebracht, voor u ook niet meer dan afleiding zal zijn, die u in staat stelt, u den volgenden dag met vernieuwden lust aan uw werk te wijden. Lang zal 't dan niet duren, of dit levensdoel zal u zoodanig bezighouden, dat dit vanzelf teveel afleiding zal tegenwerken.
Doet ge dit echter niet, gaat ge niet op een be-
