— Maar kerel! dan moet je niet op je sombere kamer gaan zitten; je moet in de lucht blijven, een glas sodawater drinken, en dan.... kom, ga maar mee, wij zullen je wel ergens brengen, waar het restje van je hoofdpijn spoedig zal overgaan.
Zoo ging het nu dag aan dag. Wij behoeven hem daarbij niet op den voet te volgen, want het is voldoende te zeggen, dat, ging hij zich ook niet in verregaande mate te buiten, hij toch, eer zijn plaatsvervanger aankwam, zoodanig aan vermakelijkheden en uitspattingen gewoon was geworden, dat hij zelfs niet langer, eigenlijk veeleer korter, in het tentoonstellings-gebouw vertoefde, dan dringend noodig was, en de gedachte aan het ouderlijk huis slechts een enkele maal vluchtig bij hem opkwam. Om te schrijven had hij echter tijd noch lust.... Hij zou ze thuis verrassen met zijn terugkomst; dat was veel eigenaardiger.
Zulk een leven was echter, gelijk zich gemakkelijk laat begrijpen, veel kostbaarder dan met zijn inkomsten strookte. Wel is waar had hij in 't begin veel minder geld uitgegeven, dan waarover hij te beschikken
