Nu heeft men slechts een matige verbeeldingskracht noodig, om te begrijpen waartoe dit kan leiden. Ook werd de zaak door sommige schrijvers zeer ernstig besproken, en in een Fransch tijdschrift (welk is mij ontgaan) las ik dat men er slechts aan behoeft te denken van hoeveel waarde de voorzegde groenten in het voorjaar voor de Parijzenaars zijn, om te begrijpen wat er te verdienen zou wezen, zoo men ze nog een paar maanden vroeger had; als men in den winter wist voort te brengen, wat anders de lente of de zomer pas geeft!
Wat een sensatie dit alles kan verwekken, kan men nagaan, wanneer men zich de overwegingen van een electrischen tuinman voorstelt, zooals men zich dien in Engeland denkt[1].
De man zelf spreekt:
„Ik ben erg slaperig. Geen wonder! ik ben den heelen nacht op geweest om een dennenbosch te kweeken voor het nieuwe landgoed van Lord P. Toch heb ik van daag geen tijd om uit te rusten, want ik moet zorgen dat de nieuwe aardappelen voor het diner van Sir M. morgen goed zijn, en ze moeten vandaag gepoot worden. Ook beloofde ik te zorgen voor een prachtige bouquet voor de Hertogin D.; die bloemen moeten dus op de minuut af open zijn, om het haar zoo frisch mogelijk te brengen.
.........................
'Wat een schade! Terwijl ik daareven wat was gaan eten, zijn me nu die planten in bloem gekomen, de bloemen opengegaan niet alleen, maar zelfs uitgebloeid en in zaad geschoten! Ik moet dus in allerijl andere planten zaaien en een stuk of tien nieuwe kaarsen opzetten, om, eer de avond geheel verloopen is, nog klaar te zijn. .... Ook moet ik
- ↑ Dit werd zakelijk in The Garden verteld.
