Sinne- en minnebeelden/’t Zijn stercke beenen, die weelde dragen

’T ZIJN STERCKE BEENEN, DIE WEELDE DRAGEN.
Wanneer het yser gloeyt te midden in de kolen,
Bevochten van de vlam, en in het vyer verholen,
Dan buyght het als een was; maer raeckt’et in het nat.
Stracx heeft’et wederom sijn haxclen aert gevat.
Hoe dwee is ons de ziel, wanneer gewisse slagen
Ons treffen aen den geest, of in de leden plagen!
Wy leven nae de tucht soo lang de roede slaet:
De mensch is al derbest wanneer ’t hem qualick gaet.