Sinne- en minnebeelden/De glimmende wiecke en sal hy niet uytblusschen
| ← Eens ghebrant, haest gevlamt | Sinne- en minnebeelden (1627) door Jacob Cats | VT CAPIAS, CAPIARE PRIVS → |
| Uitgegeven in Rotterdam door Victor van Waesberge. |
ESAI. 42.3.
De glimmende wiecke en sal hy niet uytblusschen.
DE ziel heeft menichmael haer eerste licht verloren,
Sy leyt als sonder glans, en niet ghelijc te voren,
'Tis maer een damp alleen, die als een teycken gheeft
Dat noch in eenich deel haer eerste wesen leeft;
Maer als wy 'thelder licht van Godes woort genaken
Soo wort de rooc een vlam, de geest begint te waken;
Hoe groot is dijne gunst ontrent de menchen, Heer,
De wieck die maer en rooct en blustje nimmermeer.
Sy leyt als sonder glans, en niet ghelijc te voren,
'Tis maer een damp alleen, die als een teycken gheeft
Dat noch in eenich deel haer eerste wesen leeft;
Maer als wy 'thelder licht van Godes woort genaken
Soo wort de rooc een vlam, de geest begint te waken;
Hoe groot is dijne gunst ontrent de menchen, Heer,
De wieck die maer en rooct en blustje nimmermeer.
_(14561570388).jpg)