Sinne- en minnebeelden/Liefde schiet pylen, over hondert mylen

LIEFDE SCHIET PYLEN, OVER HONDERT MYLEN.
Al scheyt ons menighmael zee, rotsen, ende dalen,
Dat al noch even-wel en snijt ons niet van een;
Mijn geest komt even staegh ontrent de liefste dwalen,
De seylstcen en de min die hebben dat gemeen.
Want schoon de noortsche key is van het stael verscheiden,
En of een tusschen-schot verdeylt het lieve paer,
De steen en laet niet af, het yser om te leyden:
Hoe ver mijn lief verreyst, mijn hert is even daer.