Waer dat men sich al keerd of wend

Het lied Waer dat men sich al keerd of wend is afkomstig uit het liedboek de Nederlandtsche Gedenck-clanck van Adriaen Valerius (1626). De wijsaanduiding luidt: 'Pots hondert duysent slapperment', een bekende, van oorsprong Engelse, melodie.

De tekst van het lied

1.
Waer datmen sich al keerd of wend,
End’ waermen loopt of staet;
Waer datmen reijst of rotst, of rend,
End’ waermen henen gaeet.
Daer vintmen, ‘tsij oock op wat Ree,
D’Hollander end’de Zeeuw,
Sij loopen door de woeste Zee,
Als door het bosch de Leeuw.

2.
In koud’ en heete Landen al,
Gelegen Zuijd’ of Noord,
Of Oost, of West, op berg’ n dal,
Men van haer spreecken hoort.
Sij krijgen menig Schip en Boot
Wt ’t Indiaensche Rijck.
Daer zijn geen Volcken, oock hoe groot,
In veelen haers gelijkck.

3.
Het drijft haer alles op de hand.
Hoe menig Schip en Schuijt
Beseijlter wel dit soete Land?
Of tijd’van hier oocl uijt?
Wat vaerter menig of en an?
Wat komt haer al niet voor?
Daer met s’haer handel drijven dan
De heele Werelt door.

4.
Vereenigd vrij gevochten volck
Maeckt Spanjen d'oorlog moe,
Sulx dat hij sijnen vredentolck
Dit land moet senden toe.
Wie soud' oijt hebben dit gedacht
Dat d'hoogmoet van Papou,
Dat so een groote trotse macht
So buijgsaem worden sou?

5.
O Neerland! so ghij maer en bout
Op God den Heer altijdt,
V pijlen t’saem gebonden hout,
End’ t’saem eendrachtig zijt;
So kan u Duijvel, Hel noch Doot,
Niet krencken noch vertreen,
Al waer oock Spanjen noch so groot,
In ’s werelts machten een.