A Portuguesa

   De bron van deze tekst is onbekend

Bij dit document is geen bron vermeld. Een bron is een publicatie van een document in oorspronkelijke vorm. Dit is bij voorkeur een gescand document dat geüpload is naar Wikimedia Commons en proefgelezen is door Wikisource. Help Wikisource door de bron van dit document te vinden.

A Portuguesa (1591/1890/1910) door Henrique Lopes de Mendonça (tekst) en Alfredo Keil (muziek), vertaald door onbekend

A Portuguesa (De Portugese) is sinds de revolutie van 1910 het volkslied van Portugal. Oorspronkelijk was het een simpel lied, eind 16e eeuw geschreven door een Portugese generaal, om zijn mannen te motiveren voor een gevecht tegen de Spanjaarden in Zuid-Amerika. Toen de Britten in 1890 de grote vijand werden is het lied door Henrique Lopes de Mendonça en Alfredo Keil herschreven, en zong men: Tegen de Britten marcheren, marcheren. In 1910 verving het O Hino da Carta, het laatste volkslied onder de constitutionele monarchie. De oorspronkelijke anti-Engelse regel in het lied is toen vervangen door een neutrale zin. Publiek domein.

I

Heróis do            

            mar, nobre povo, Nação valente, imor-

            tal, Levantai hoje de novo O esplen-

            dor de Portugal. Entre as brumas

            da memória. Ó Pátria sente-se a voz Dos

            teus egrégios avós. Que há-de guiar-te à vi-

            tória. Às armas! Às armas! Sobre a

            terra, sobre o mar! Às armas! Às

            armas! Pela Pátria lutar! Contra os ca-

            nhões marchar, marchar!^[1]

II

Desfralda a invicta bandeira
À luz viva do teu céu
Brade à Europa à terra inteira
Portugal não pereceu!
Beija o solo teu jucundo
O oceano a rujir d'amor;
E o teu braço vencedor
Deu mundos novos ao mundo!

Às armas, às armas!
Sobre a terra e sobre o mar,
Às armas, às armas!
Pela Pátria lutar!
Contra os canhões
marchar, marchar!

III

Saudai o sol que desponta
Sobre um ridente porvir;
Seja o eco d'uma afronta
O sinal de ressurgir.
Raios d'essa aurora forte
São como beijos de mãe
Que nos guardam, nos sustêm,
Contra as injúrias da sorte

Às armas, às armas!
Sobre a terra e sobre o mar,
Às armas, às armas!
Pela Pátria lutar!
Contra os canhões
marchar, marchar!

Vertaling

I

Helden van de zee, nobel ras,
Dappere en onsterfelijke natie,
Nu is de tijd om eens temeer de ster van Portugal
te doen oprijzen
uit de mist der herinnering.
Oh vaderland, wij horen de stemmen
Van je grote voorouders
Die je naar de overwinning zullen leiden

Te wapen, te wapen
Ter land en op de zee!
Te wapen, te wapen
Om te vechten voor ons vaderland!
Om te marcheren tegen de vijandelijke geweren!^[1]

II

Ontvouw de onoverwinnelijke vlag
In het heldere licht van je hemel
Schreeuw tot heel Europa en de wereld uit
Dat Portugal niet is vergaan.
Je gelukkige land wordt gekusd
Door de oceaan die liefde fluistert.
En je overwinnende arm
Heeft de wereld nieuwe werelden gegeven!

Te wapen, te wapen
Ter land en op de zee!
Te wapen, te wapen
Om te vechten voor ons vaderland!
Om te marcheren tegen de vijandelijke geweren!

III

Begroet de zon die rijst
Boven een glimlachende toekomst:
Laat de echo van een beledeging
Het signaal voor onze wederopleving zijn.
De stralen van die machtige zonsopgang
Zijn als de kussen van een moeder
Die ons ondersteunt en beschermt
Tegen de beledigingen van het lot.

Te wapen, te wapen
Ter land en op de zee!
Te wapen, te wapen
Om te vechten voor ons vaderland!
Om te marcheren tegen de vijandelijke geweren!

Noten

1. Originele tekst: Contra os Bretões, marchar, marchar! (Tegen de Britten marcheren, marcheren!).