Naar inhoud springen

De Maasbode/Jaargang 49/Nummer 15055/Avondblad/De Roermondenaar

Uit Wikisource
De Roermondenaar
Auteur(s) A.F. van Beurden
Datum Dinsdag 15 mei 1917
Titel De Roermondenaar
Krant De Maasbode
Jg, nr 49, 15055
Editie, pg Avondblad, tweede blad, 2
Brontaal Nederlands
Bron delpher.nl
Auteursrecht Publiek domein
DE ROERMONDENAAR.

      Heden is het feest in Roermond. De geheele bevolking herdenkt den negentigsten geboortedag van een harer meest verdienstelijkste burgers, van den Roermondenaar, Dr. P. J. H. Cuypers, die door zijn onverdroten werkzaamheid en zijn genie zich een wereldnaam wist te veroveren.
      De klokken luiden te zijner eer, tusschen het malsche groen der lindeboomen op het Munsterplein prijkt het rood, het wit en het blauw der wapperende vlaggen. Want zijn eerste triomf heeft hij, als jong kunstenaar, behaald door het herstellen der prachtige Munsterkerk.
      Door de slagen der Fransche revolutie, de herhaalde omwentelingen, de opvolgende bestuurswisselingen was men in Roermond in den domme geraakt De wetenschap was op het punt te verdwijnen, dat men in de kerk, gebouwd van 1218—1226, een monument van den eersten rang bezat en men had lijdelijk moeten toezien bij de herhaalde mishandelingen, waaraan de opvolgende vreemde bestuurders en indringers, het Godsgebouw onderwierpen.
      De jonge Cuypers had in voornaamheid van vorm, ’t kunstvolle in aanleg en constructie ervan gezien en waargenomen. In zijn geest was ’n toekomstdroom ontstaan, hij had zich een ideaal gevormd, waarmede hij zijn levenstaak begon: het herstellen der monumentale O. L. Vr. Munsterkerk, die de gebeenten der vroegere heerschers van Oppergelre omsloot.
      Een heerlijk voornemen, dat hij volvoeren zou, trots tegenwerking.

* * *

      Nog andere herinneringen bonden hem aan de kerk, die daar stond, omsloten door nietszeggende, burgerlijke gebouwen, vernield door den tand des tijds en den moedwil der menschen.
      Bijna een eeuw vroeger was de stamvader der familie Cuypers naar Roermond gekomen uit Vlodrop, een dorpje aan de Roer en de grens
      Deze was een zoon van den dorpsschepen op de Markt aldaar, die het hoekhuis bewoonde en als grondeigenaar, wijnwirth en kerkmeester bekend stond. Hij was door aanbeveling als bakker in de Abdij van het Munster aangenomen en woonde in een der bijgebouwen binnen de muren
      Hij heette Gerardus Cuypers en was in 1735 te Vlodrop geboren. In de abdij woonde eveneens Cornelia Steijn. Deze beiden sloten 24 September 1765 een wettig huwelijk en wijl de voorschriften der abdij niet gedoogden, dat zij daarin bleven wonen, vestigden zij zich tegenover het gebouw, in een huis, dat tot op onze dagen familie-eigendom bleef. Het droeg ook eene nis, waarin naar oud Roermondsch gebruik een Mariabeeldje stond.
      Het echtpaar had elf kinderen, onder welke Johannes Hubertus, geboren in 1769, die schilder werd en Maria Joanna Bex uit Schinveld huwde.
      Dit waren de ouders van Dr. P. J. H. Cuypers en verschillende andere kinderen, wier afstammelingen nog te Roermond en elders leven. Merkwaardig is het, dat deze afstammelingen meestal in het kunstvak bleven en veelal met een uitstekend gevoel voor kunst begaafd zijn, zoodat de familie heel wat groote en kleine artisten geleverd heeft en nog telt. Maar de grootste van allen, de reus, die hoog boven allen uitsteekt en velen achter zich liet, is Dr. P. J. H. Cuypers, de onverdroten werker, de vereerder van voortdurenden arbeid, de sobere godsdienstge geleerde en kunstenaar.

* * *

      Geen wonder, dat de geestdriftige bevolking van Roermond hem eert Men kent hem van nabij, hij is steeds te spreken voor een ieder, is te vinden voor ieder goed werk Vroeg op, woekert hij met zijn tijd en ontziet zich nu nog niet[.] Wanneer hij ter kerke, naar het stadhuis of op reis gaat, gaat hij met vluggen tred juist op tijd[.] Op vergaderingen is hij de eerste en laat zich nooit wachten[.] Hij geeft de jongeren, die steeds ruimte van tijd hebben of maken, een beschermend voorbeeld[.]
      Gewerkt heeft hij, toen het dag was en doet het nog in den avond van zijn leven[.] De eer en de luister van Godes Huis heeft hem steeds na aan het harte gelegen. Een dubbele kroon verdient hij als kunstenaar en geloovig dienaar des Heeren. Met recht wapperen daarom de vlaggen op de hooge Roermondsche torens en brengt mem bloemen en festoenen aan. Geheel Roermond wenscht den meester sterkte en kracht met een erkentelijk gmoed.
      Dat God hem nog lang spare, dat is aller wensch.

A. F. VAN BEURDEN,
Voorzitter Roerm. Kunstvereeniging.


      Roermond.