KERSTUITVOERING IN HET PATRONAAT.
S schrijft ons:
De Kerstuitvoering in het Patronaat mag een succes genoemd worden, dank zij de samenwerking van zoovelen, die vele malen tevoren reeds met den besten uitslag hunne krachten gegeven hebben, zoowel voor het voetlicht als – bescheidener maar niet minder te waardeeren – achter de schermen.
Wat de muziek aangaat, kan men wel zeggen, dat er in het Patronaat dien avond iets gepresteerd is, dat eenig in zijn soort is, of althans in langen tijd niet meer is geboden.
Een prestatie is het voor den jongen pianist, G. Hermelijn, én de verschillende orkest en zangnummers én het Oratorium te hebben begeleid en ook van den violist, J. Rach om de uiterst teere, soms ragfijne begeleiding bij de zangnummers zóó te hebben uitgevoerd, dat ook verwende ooren er tevreden mee kon den zijn.
Namen noemen is de nachtmerrie van den verslaggever.
Wat ieder mensch, die met ’n normale portie ijdelheid is bedeeld, grif zal moeten toegeven.
Laten wij zeggen, dat allen, zonder uitzondering blijken hebben gegeven van groote kunstvaardigheid en om een voorbeeld daarvan te geven — en tevens om iets te verklappen — ’t volgende: bij de repetitie-uitvoering bleek het, dat men met de opstelling en groepeering van de tableaux vivants met de elkander onafgebroken opvolgende oratoriumgedeelten geen gelijken tred kon houden. Een niet gemakkelijke meditatie van César Franck werd ingelascht, om de „technici achter de schermen” speling te geven. Dit stuk werd door violisten, pianist en organist met ’n perfectie ten gehoore gebracht, waarbij de cello aan het geheel een ongewone en innige diepte gaf, dat van verschillende zijden met belangstelling naar den bewerker werd geïnformeerd. Men stond zeer verbaasd te hooren, dat alles in één dag tijds werd tot stand gebracht.
Een eeresaluut voor ’t muziek ensemble „Amicitia” dat zulke medewerkers — clarinettist o a. — heeft voortgebracht!
Nog mag niet onvermeld gelaten worden, dat het ingenieus door den Eerw. Frater Anselmus bespeelde harmonium, aan het geheel — vooral bij sommige hoogtepunten en fortissimo’s — een, laten we het woord in zijn vollen omvang laten gelden, ongewonen luister bijzette.
Aldus bespeeld, kan ook een harmonium een bron van kleurige klankenrijkdom zijn.
Dezen avond was tevens een debuut van den Wel Eerw. Pater A. J. Hilgen, den directeur van het Patronaat, als dirigent.
Onder zijn leiding voerde de mooie, goed geschoolde sopranen met een echt natuurlijk, soms naïef jongensgeluid de hooge sopraanpartijen uit.
Algemeen genoot men van het welbekende fraaie tenorgeluid van den Heer J. Wessels en van den een zekere dictie bezi[t]tenden stem van den Heer J. Holtuin.
Een kleine bemerking zij ons vergund aangaande sommige inzetten, waarbij soms enkele kleine zangers niet geheel met den geest aanwezig waren, wat echter wel te verklaren is door de ongewone omstandigheden, waaronder deze bewegelijke elementjes moesten optreden.
Intusschen een woord van onverdeelde hulde aan den dirigent die zooveel onderdeden tot een schoon geheel heeft weten te doen worden.
Wat het tooneel betreft, kunnen wij zeggen, dat het Kerstspel wel in staat was om in de ware stemming te brengen.
Juist de eenvoud is het, die de Kerstsfeer scheppen moet.
De effen blauwe tooneeldecoratie, waartegen de stemmige herderskleedij, daarna het hoftooneel van Herodes prachtig afstak had niet beter gekozen kunnen worden.
Wederom tot de nachtmerrie van den verslaggever wederkeerend, willen wij inzonderheid onze waardeering te kennen geven van het spel van Herodes (B. van Lierop) en zijn Raadsman (E. La Rose).
Herodes, een ware onbeteugelde tyran, zijn Raadsman, een sierlijk gebarende hoveling.
Doch nu mogen wij toch ook niet zwijgen van het voorafgaande herderstafereel met de klaaroplichtende engelen-verschijning. Het was mooi, en dat door eenvoud, die trouwens heel dit Kerstspel kenmerkt.
Nu wij tenslotte ook nog iets vermelden moeten van de levende beelden bij het na de pauze uitgevoerde Kerstoratorium van Heinrich Müller, merken wij op, dat bij het samenstellen der groepen er zooveel mogelijk naar gestreefd is de schilderstukken van bekende en beroemde schilders te volgen.
Zoo diende de Annuntiatie van Albin Windhausen als model voor het tweede tableau: de boodschaps des Engels aan Maria. Wat er intusschen kijken komt bij de vliegensvlugge samenstelling van zulk een tableau, zal u de volijverige Eerw, Fr. Willem met zijn staf kunnen vertellen.
Het is ons verder „strengstens untersagt“ om het mysterievolle gordijn nog verder op te lichten, doch verzekeren dit, dat er „gewerkt” werd!
De schitterende afwerking van de engeltjesgroep en de Madonna zegt een goed verstaander anders genoeg!
Van het derde tableau – de verkondiging der geboorte aan de herders – diende Plock horst’s welbekend schilderij; het vierde tableau herinnerde sterk aan de beroemde herders aanbidding van den Spaanschen Meester Murillo, tot in onderdeelen — herdersknaap met schaapje! — nagevolgd.
Het ligt natuurlijk niet in de bedoeling om alles tot in onderdeelen te bespreken en evenmin om hier subjectieve meeningen naar voren te brengen: „hoe ’t ook misschien anders opgevat zou kunnen worden.”
Het feit dat de gansche zaal door muziek en voorstelling van het begin tot het einde geboeid bleef, spreekt voor zich zelf.
Als het ons vergund is een opmerking te maken, zouden wij willen zeggen, dat een goed bewerkt textboekje veel zou hebben bijgedragen tot het beter verstaan dientengevolge waardeeren van een en ander, zoowel wat de muziek als de voorstellingen betreft.
Overigens niets dan lof.
En wel voor het Patronaat als zoodanig.
Want dat de meesten, die hebben medegewerkt, tot het Patronaat behooren is wel een speciale vermelding waard.
De voorstelling duurde drie uren en ging voor een geheel bezette zaal, ondanks de ongeriefelijke nattigheid, veroorzaakt door een fameuse regenbui die tegen half zeven begon, doch gelukkig zoo vriendelijk was om maar een half uur te duren.
Dit heeft echter hen, die besloten hadden, de voorstelling bij te wonen, niet verhinderd hun plan door te zetten.
Zijn Excellentie de wd. Gouverneur en Gade en gezelschap woonden de voorstelling tot het einde toe bij.
Naar wij vernemen, zal den 3den Januari een heropvoering plaats hebben.
|
