De Telegraaf/Jaargang 5/Nummer 1810/Avond-editie/Kunst- en Letternieuws/Ada Negri
| ‘Ada Negri. Stormen. (Tempeste). Naar het Italiaansch vertaald door Betsy Juta. Leiden, A. H. Adriani, 1897’ door C. |
| Afkomstig uit De Telegraaf, woensdag 15 december 1897, Avond-editie, [Eerste blad], [p. 2]. Publiek domein. |
„Haar bundeltje vindt een plaats in de huizen der rijken zoowel als in dat van den eenvoudigen werkman“, zegt Sofia Bisi Albini in de voorrede van „Noodlot“.
Ik geloof dat deze bewering waarheid zou geworden zijn indien Ada Negri schilderes was geweest in stede van schrijfster. Dan had haar schilderij als oleographie veelvuldig bij de rijken een plaatsje gevonden op het meidenkamertje en bij den arme boven de linnenkast naast een primitieve driekleurendruk van de Vesuvius in werking, medegebracht door een neef die bootsman is bij de K. N. M., half onzichtbaar door het keurig nagemaakte model van een schoener onder een glazen stolpje.
Deze verzen zijn als Italiaansche oleographieën; juffrouw Juta, zelve schrijfster van een bundeltje verzen, waarin één acceptabel sonnet voorkomt, dat waarin zij haar eigen onmacht bekent, doet een volkomen overbodig werk met het publiceeren van de vertalingen van Ada Negri’s verzen. Het is waar, dat het alleraandoenlijkst is te vernemen, dat de jonge Italiaansche zooveel van haar mama houdt, veel couranten leest, 80 kindertjes het a, b, c leert, het nogal slecht stellen kan wat haar zakduitjes betreft – maar zoo zijn er zoovelen, vlak in de buurt. De juffrouwen, die de telephoon in Amsterdam bedienen b.v., verdienen eveneens maar heel weinig en toch maken zij geen slechte verzen. En vooral nu wij vernemen dat de dichteres-onderwijzeres zoo’n goed huwelijk heeft gedaan met een fabrikant in macaroni en stroohoeden te Milaan, een prachtige partij, – nu dus Ada Negri’s grootste smart, de armoede en de eenzaamheid, weggenomen is, waarom nu niet den abonnés van de Corriere della Sera en de Illustrazione Populare gelaten wat huns abonné’s recht is?
Want wij in Holland, die Hélène Swarth, Mevr. Roland Holst–Van der Schalk en Lucie Broedelet kennen, wij vragen iets anders van een moderne dichteres dan dit weeë gerijmel met nu den dan „een lief vers“ er tusschen.