De peren
|
De peren | |
| Auteur | Dirk Hermanus Witte |
| Genre(s) | Lied |
| Brontaal | Nederlands |
| Datering | Begin 20e eeuw |
| Bron | |
| Auteursrecht | Publiek domein |
 | |
Het lied werd in het eerste kwart van de 20e eeuw door Speenhoff en Pisuisse vertolkt. In 1964 bracht Paul Collin het in theater Tingeltangel ten gehore. De KRO-radio heeft, zo schrijft Wim Ibo, de uitvoering nog in 1964 verboden. Men noemt het lied ook wel "Jopie" maar dat is niet de titel waaronder Witte het publiceerde.
De spelling is die van 1915.
De peren[bewerken]
Aan Luitenant S., den jovialen Kompieskommandant
Als 't bataljon ging uit marcheeren,
Marcheerde Jopie mee,
Ze droeg een mandje vol met peren,
Ze droeg er soms wel twee.
Zoodra de jongens rusten mochten,
Was Jopie al present,
En al de landweermannen kochten
Een peertje voor een cent.
Ze sleet ze aan het luitenantje,
En aan den korporaal,
Den ziekendrager, het sergeantje,
Ze kochten allemaal!
Ze bleef maar altijd mee marcheeren,
Al brandde ook de zon,
En Jopie die verkocht maar peren
Aan het heele bataljon.
De jongens mochten Jopie lijen,
Want Jopie mocht er zijn,
De meesten vroegen tusschen beien:
"Zeg Jopie, ga met mijn!"
En Jopie liet zich gauw bepraten,-
Ze had een week gemoed-
En vaak kwam een van de soldaten
Haar 's avonds tegemoet.
Dan liep ze met het luitenantje,
Dan met den korporaal,
Den ziekendrager, het sergeantje,-
Ze liep met allemaal!
Ze mochten allen concurreeren
En niemand die het won,
Want ze sleet haar liefde als haar peren
Aan het heele bataljon.
Maar toen vertrokken de soldaten,
En Jopie had verdriet,
Met één had zij nog iets te praten
Maar wie... dat wist ze niet.
Ze zag de toekomst donker dreigen....
Daar floot, daar ging de trein,
Ze overlegde bij d'r eigen,
Wie of het toch kon zijn.
Ze dacht eens aan het luitenantje,
Den knappen korporaal?
Den ziekendrager? het sergeantje-
Ze dacht aan allemaal!
Ze stond nog lang te prakkizeeren
Aan 't einde van 't perron,
Maar ze zat met de gebakken peren
Van het heele bataljon.
Dirk Witte