Delftsche Courant/Jaargang 81/Nummer 279/Een wereldreis vóór 15 jaar

Uit Wikisource
‘Een wereldreis vóór 15 jaar’ door een anonieme schrijver
Afkomstig uit de Delftsche Courant, dinsdag 28 november 1922, [p. 2]. Publiek domein.

[ 2 ] Een wereldreis vóór 15 jaar. „Indien men verre reizen doet, dan kan men veel verhalen”, zegt een rijmpje. Hij die veel reist en veel gezien heeft is altijd een welkome gast, vooral als hij iets te vertellen heeft van zijn reizen.
 Het was dan ook een goed idee van de afdeeling Delft van den Vrijheidsbond den heer G. Meyer uit te noodigen een lezing te houden over een reis, welke deze in de Vereenigde Staten heeft gemaakt.
 De zaal van Paviljoen Duyser was Maandagavond goed bezet, toen de voorzitter der afdeeling, dte heer C. J. Maas, aan spr. het woord gaf.
 Aan de hand van lantaarnplaatjes vertelde deze veel interessante feiten uit het land der onbegrensde mogelijkheden.
 Het eerste bezoek gold New-York, met haar hooge skyscrapers van 55 tot 60 verdiepingen toe. De lengte der straten bedraagt soms 5 tot 7 K.M. Spr. vertelde hoe hij te Baltimore eens op zoek was naar het Hollandsche conculaat. Hij vroeg aan een voorbijganger waar „the Dutch consulate” was. „Die en die straat” was het antwoord. Toen hij zoo’n straat van 7 K.M. was afgekuierd kwam hij echter niet bij het Hollandsche, maar Duitsche consulaat terecht. Toen hij daar vroeg waar het Dutch consulate was gevestigd, kreeg hij ten antwoord: „U meent zeker: the Holland consulate”. Dutch bleek n.l. een scheldwoord te zijn voor alles wat Hollander, Duitscher of Scandinaviër is.
 Als typisch staaltje van Amerikaanmentaliteit moet nog verteld worden, dat toen hij eens van een bezoek van de Niagara falls terugkeerde in den electrischen trein, aan den overkant de gewone trein dezelfde richting uitging. De beide machinisten gingen toen een wedstrijd aan, wie het snelste zou rijden en de enthousiaste passagiers gingen weddenschappen aan, welke trein het zou winnen!
 Spr. stond vervolgens stil bij de regeeringsstad Washington. Liet het kapitool, het bekende „Witte Huis”, woning van den president zien en verschillende departementen. Het typische hiervan is, dat verschillende departementen in één reusachtig gebouw zijn ondergebracht. Bijzonder fraai is de gedenknaald opgericht ter eere van den „vader der republiek” George Washington. De naald is 188 meter hoog, van wit graniet, terwijl de top van alluminium is[.]
 Over Chicago werd nu de weg vervolgd naar de Rockey mountains. Prachtig waren de afbeeldingen van de ruwe berglandschappen, de woest cannons, met hun gruischende bergstroomen en dorre wanden. Aan den anderen kant van het gebergte ligt de mormonenstad Saltlake city; waar Birmingham Young, de stichter der sekte, zich met zijn volgelingen een nederzetting heeft gesticht.
 Steeds verder spoort de trein, de Sierra Nevada wordt bereikt. De spoor leidt hier over het gebergte heen, zoodat men tusschen sneeuw en ijs voortstoomt. Dit heeft de spoorwegmaatschappijen veel hoofdbrekens gekost. Soms was er geen doorkomen aan en heeft men er toe moeten besluiten om overdekte galerijen te bouwen, die de sneeuw opvingen.
 Voordat men echter het gebergte is genaderd rijdt men door een dorre woestijn, waarin o. a. versteende oerwouden zijn te zien. Ten slotte, als men de Nevada achter zich heeft, daalt men snel naar beneden en belandt men in het dal van Californië: Het paradijs op aarde, mits er maar geen aardbevingen waren. Spr. had de aardbeving, welke San Francisco verwoestte, mede gemaakt. Gelukkig had hij eenige dagen tevoren zijn pension verlaten en was hij, voor een reis, het gebergte ingetrokken, want van het pension is geen steen overgebleven, het werd in elkander gedrukt door een skyscraper, welke er dwars over heen kwam te vallen. Een onmetelijke verwoesting is door de aardbeving aangericht. Gansche straten waren totaal verwoest. De verschillende afbeeldingen gaven een duidelijk overzicht van de groote der ramp.
 De heer Meyer liet vervolgens nog verschillende afbeeldingen zien van Amerikaansche steden en landschapen.
 Nadat hij zijn lezing geëindigd had, dankte de heer Maas hem voor zijn boeiende, interessante rede, waarmee de aanwezigen met een luid applaus instemden.